Zoiets als een Jaaroverzicht

Het kost me echt moeite om thuis te blijven, de oorzaak een lichte aanslag op mijn gezondheid, een beetje verkouden enz. Je zou het een griepje kunnen noemen vooral omdat ik nog nooit een griepspuit heb gehaald is dat het meest voor de hand liggend volgens de ”kenners”. Maar goed ik knap alweer aardig op en zodoende ga je wat rommelen en in huis zoeken naar wat je zo vaak bezig houden kan, de Quest. Al bladerend door de foto’s kom je van alles tegen, op 10 januari 2016 na een bezoek aan

“Bodyguard” de avond van de 9^e, de Domtoren beklommen samen met Tiny, 112 m. hoog en 465 treden een prachtige ervaring.

Op 17 februari het eerste rondje over de 2 dijken, 220 km heerlijk ontspannen fietsen en zo kan ik wel doorgaan, elke dag is een feestdag, een week vakantie naar een warm land met Tiny  de kinderen en kleinkinderen, 3 weken samen met de caravan richting Frankrijk, een week met zwager Kees en schoonzus Lucy naar Malta. Ik sta er versteld van dat er nog tijd over is  om te fietsen, ja dat heb ik ook uitgezocht. Gerekend vanaf het begin met een Quest heb ik in totaal  1837 keer een stukje geschreven op mijn blog en altijd na een ritje en als ik dan die ritjes deel op het totaal aantal kilometers dan is elk ritje gemiddeld 83,7 km geweest, de kortste misschien 20 a 30 km en de langste zal op een ruime 230 km uitkomen denk ik. De eerste Quest Nr.106, 54.342 km en de huidige Quest Nr.402 staat op 99.527 km. En dan te bedenken dat ik met een Quest begon na mijn 65^e en ik wil nog lang niet stoppen.

Onderweg maak ik altijd wel wat foto’s variërende van natuur tot personen, één familie moet ik wel noemen, de man uit Kampen Albert van Dijk, mijn voorbeeld zeg ik vaak.

Albert zegt elke keer als ik hem ontmoet “Pé blijf in beweging dat is goed voor je” en een 92 jarige geloof ik direct. En ook kwam ik zodoende één van zijn zoons tegen, Johan, die als steenzetter werkt langs de dijken in heel Nederland. Nog niet zo lang geleden kreeg ik nog een mail van Albert, hij had weer een nieuwe brom/scooter en zo werd doorgegeven dat hij gemiddeld zo’n 1000 km per week weg tuft met geregelde rondjes over de dijken van en naar Kampen en naar Duitsland, ik bewonder deze man die het vernietigingskamp Buchenwald heeft overleefd. Wil je meer weten, zoek dan een keer via Google naar: “Het laatste hoofdstuk ntr” er zullen bij het zien van deze TV uitzending rillingen over je rug lopen en de bewondering voor deze mensen zal stijgen. Een lang verhaal maar het is weer een teken van leven, ik kom er weer aan, nog even geduld.