Ben ik een soort "Bonte Hond" aan het worden ?

De tweede zomer komt eraan, vandaag al een voorproefje maar het wordt alle dagen ietsje warmer dus wees gerust en maak je niet druk. Het ritje van vanmorgen is achteraf niet te lang geworden, het was eigenlijk een rit naar het liedje van Het Goede Doel “Waar kan ik heen”.

De eerste hindernis was een auto van BAM die als chauffeur de auto midden op het fietspad had gezet , hij was zeker geen fietser dat bleek wel, anders zet je een auto niet zo plomp verloren neer. Mijn eerste doel was naar Wognum, ik had ooit van broer Ben een adres gekregen om de ketting van de gelijknamige zaag te laten slijpen en daar ging ik dus naar onderweg.

Toevallig woont er in Wognum ook nog een vakantiekennis dus daar ook meteen even kijken, zal wel niet thuis maar dat zie ik wel.

Hij was er inderdaad niet, na wat slingers door deze nieuwbouw richting Bobeldijk, binnendoor waar ik nog weer een keer iets nieuws zag, een “rode bieten rooimachine” wat ging dat snel. Als ik dan aan mijn jeugd denk, bij mijn vader op het land rode bieten oogsten met de hand, het blad eraf draaien en dan in een veilingkist, soms lag het ijs nog op het blad, wat was dat soms koud, niet zeuren doorgaan. Zo kwam ik weer in de buurt van Hoorn en nam gewoonte getrouw weer de dijk langs het water en zo werd het zoveelste HEM-rondje geboren.

Al aardig ver gevorderd zag ik een blauwe velomobiel aankomen, toen hij dichterbij kwam zag ik dat het een DF was, ook deze “velonaut” kneep in de remmen, “Dag meneer Koomen” ja zo krijg ik langzaam aan wel het gevoel dat iedereen mij begint te kennen, en wie ben jij dan als ik vragen mag. Zijn naam kon ik niet precies “vertalen” maar hij kwam uit Hoogkarspel en voormalig was hij bewoner van Almere. Op mijn vraag of hij hier dan werkte, “Nee de liefde heeft mij hier gebracht”   ’t is toch een pracht dat vrouwen nog zoveel invloed hebben. Er kwam ander verkeer en zo zijn we weer vlot verder gegaan.

Dan door Enkhuizen en op naar de Wieringermeer waar de “Ambtenaar” aan een serieuze controle werd onderworpen, met een speciale kooi langs de rotorbladen om die te controleren op eventuele haarscheurtjes, ik had dit al eens eerder gezien bij de windmolens langs de dijk van Lelystad naar de Ketelbrug. Thuis had de teller weer  95 km gespaard om z’n totaal wat op te krikken.