01 februari 2010

Geduld, kunststof is kwetsbaar.



Stopt het nou nooit ? Weer een maandagmorgen met sneeuw en alle ellende die er bij hoort, gisteravond toen ik naar bed ging zag alles er nog goed uit en had ik ’s middags al gezien dat de wegen in de polder behoorlijk schoon waren dus een ritje voor vandaag zou er wel in zitten. Wie had dit verwacht, ja de “weerprofeten” , alles is weer wit, ook de wegen die schoon waren, dus het zit er voor vandaag waarschijnlijk niet in. Toen ik de straat op liep om even een foto te maken van de nieuwe situatie met de donkere wolken die af en toe de sneeuwbuien veroorzaken op de achtergrond, kwam mijn overbuurman net met de auto thuis, hij had de kleinkinderen even naar school gebracht maar was in een bocht heel langzaam rechtdoor gegleden. De foto laat niets over aan duidelijkheid, één zo’n rotpaaltje en de schade is gemaakt. Ik heb ooit een opschrift op een grafsteen gelezen van een jong iemand die met een motorvoertuig tegen een boom was gereden en daarbij overleden was, daar stond zoiets als “In zijn nog jonge leven stond één boom te veel” het is met de auto van Jef beter afgekomen want er zijn geen persoonlijke ongelukken gebeurd maar dat het niet leuk is, dat is wel zeker. En meteen een extra waarschuwing om met de Quest nog maar even binnen te blijven, kuststof is zo naar de “knoppe”.

Geen opmerkingen: