18 augustus 2010

Een Quest schuren is niet zomaar wat.



Het weer heeft vandaag weer meegewerkt en daardoor kon ik vanmiddag weer een klein rondje fietsen. Eerst even met mijn schoonzoon en dochter naar Leo Smit voor een paar “voertuigen” waar ze na wat wikken en wegen prima zijn geslaagd en vanmiddag met één van de Ierland-gangers op pad. Vanmorgen had ik een mail naar Kees gestuurd met een vraag over een kettingwieltje onder de stoel en al heel snel kwam het antwoord. Toen ik net thuis was met de auto zo rond 12 uur belde Kees en zou ik bij hem wel een rubberring als oplossing kunnen krijgen om de Quest nog stiller te maken maar omdat het nog even zou duren eer ik in de Quest zou zitten kwam hij wel naar mij toe. Rond 1 uur, net toen ik de familie uitzwaaide, kwam Kees al aan in zijn “Ramira bolide” , bij controle bleek dat hij niet het rubberringetje had dus zijn we na even kletsen van start gegaan zonder speciale behandeling voor het kettingwiel. Kees wilde wel bij Jan Geel langs gaan want die was zijn Quest aan het schuren omdat die na een aanrijding overgespoten moest worden en waarbij Jan zelf het schuurwerk voor zijn rekening zou nemen. Jan en zijn vrouw zaten aan de koffie omdat ze elk ogenblik visite konden verwachten voor het museum, snel werd er een aanvulling gemaakt zodat Kees en ik ook werden voorzien van het bekende “bakkie leut” en na wat kletsen en inspectie van het schuurwerk zijn we weer verder gegaan. Ik ben met Kees meegereden tot aan de afslag naar Heerhugowaard en zelf ging ik daar rechtsaf richting Middenmeer waar ik na 55 km weer binnen stond.

Geen opmerkingen: