Wat een heerlijke dag, wel een beetje grijs maar dat past bij de leeftijd zullen we maar zeggen. Vorige week donderdag was ik met Kees op pad en die bracht me naar een natuurgebied waar ik nog nooit eerder was geweest. Omdat ik toen we dat gebied verlieten en aangekomen bij de normale doorgaande weg, linksaf gingen, meende ik dat in de woning op de hoek mogelijk een kennis van mij zou wonen. Na een “telefoontje” naar familie van deze persoon bleek mijn veronderstelling juist was. Nu blijkt dat ik al diverse keren deze woning voorbij ben gereden zonder te weten wie daar woonde. Waarom noem ik dit toeval, de desbetreffende persoon zat samen met mij in de “Raad van Elf” later ontmoeten we elkaar vaak via de verschillende agrarische wegen die we beiden bewandelden, een ander geval wat ons ongemerkt een beetje lijkt te “verbinden” is dat zijn vrouw is overleden door een verkeersongeval en dat ik ook mijn vrouw heb verloren, dus beiden zijn we weduwnaar maar hebben allebei weer een lieve vriendin ontmoet waardoor het leven weer z’n zonnige kant heeft gekregen. Vandaag was ik dus van plan om weer naar dat natuurgebied te fietsen en dan eventueel bij die kennis langs te gaan was het niet dat zijn zoon mij vertelde dat hij toevallig vandaag op het bedrijf in de Wieringermeer was. Toch maar die kant op gereden en me er van overtuigd dat het wel de juiste woning was, inderdaad het nummer klopt dus een volgende keer zal ik daar vast de poort binnengaan. Omdat de lucht grijs bleef en er weinig zon te verwachten was ben ik weer terug gereden naar West-Graftdijk en daar verder gegaan langs het Noordhollandskanaal, op naar Zuidoostbeemster. Ik had verwacht dat bij mijn vriendin meerder mensen aanwezig zouden zijn maar er was niemand, zodoende was ik na 5 minuten weer onderweg om via Kwadijk richting Edam te gaan, door Kwadijk ging niet, omrijden dus en nadat ik via het laatste stukje Kwadijk linksaf ging over het Zeevangsdijkje kwam ik langs een schuur die alle keren mijn aandacht trekt door de vraag hoelang dit geval nog blijft staan. Na Edam heb ik de IJsselmeerdijk opgezocht en vervolgens alles “recht toe recht aan” naar Scharwoude om daar de min of meer vaste route te nemen naar Middenmeer. De stoplichten bij de toegang tot de polder via Agriport werken nog niet dus weer goed opletten op deze gevaarlijke kruising maar binnenkort zullen ze werken en als dat zo ver is zal ik dat zeker melden. Na 120 km was ik weer binnen en alle keren denk ik, waar gaat de volgende reis heen, want stoppen doen we voorlopig nog niet met zo’n gezonde en ontspannen bezigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten