AMC Amsterdam

Wat een super weer vandaag, overal waar je een blik naar boven werpt is het blauw, geen wolkje te zien en daarbij nog weinig wind ook, dat wordt weer “smullen”, fietsen bedoel ik. De stofzuiger en alle toebehoren zijn weer opgeborgen en het eerste bak koffie heeft ook zijn plaats weer gevonden dus de hoogste tijd om het gele “monster” te voorschijn te halen. Na alle beslommeringen met lekke banden van de laatste tijd heb ik nu rondom nieuwe buitenbanden geplaatst en het moet nu wel goed gaan zou je zeggen. Eerst had ik het idee om een verkenningstocht te maken naar Sneek om te zien of in Nijland de wegblokkade al weer is verdween en niet om te hoeven rijden maar omdat het al ruim 11 uur is lijkt me dat voor mijn gevoel wat aan de late kant, een andere keer maar. Nu ga ik een rondje over Medemblik, Enkhuizen , Hoorn en misschien dan wel richting Alkmaar of iets in die richting. Het is fris maar helder en bovenop de dijk langs het IJsselmeer is het prettig toeren. Een enkele wandelaar die zijn hond de ruimte geeft maar verder is het rustig. Als ik bij de vuurtoren ben steekt die wel heel fel af tegen de blauwe lucht, zo’n wit “geval” met een rood dak, dus stoppen en toch maar weer vuurtoren “De Ven” op de plaat vastleggen. Het fototoestel weer opbergen en omhoog om het laatste stukje bovenop de dijk af te “racen” en dan door Enkhuizen mijn weg vervolgen. Nog geen kilometer voor Enkhuizen begint mijn haan te kraaien, een teken dat iemand via mijn mobiel wat heeft te melden. “Hallo met Pé” “Ja hier met je zoon, waar zit je” toen ik dat had uitgelegd werd mij verzocht om terug te keren naar Middenmeer want wat bleek, Stef de oudste kleinzoon was met de fiets omver gegaan en had nu een beschadigd onderbeen net bij zijn knie, het lastige hierbij is dat hij een vorm van hemofilie heeft, dus hij mist een bepaalde stollingsfactor in zijn bloed waardoor zulke “stuntjes” met de fiets weleens aanleiding zijn om met hem naar het AMC te moeten voor behandeling. Momenteel is het zo dat zijn vader nog met een herstellende knie zit en nog niet kan autorijden, zijn moeder met griep plat ligt en opa conditioneel nog vrij goed lijkt, dus zo kreeg ik het verzoek om als vervoerder op te treden en met zoon en kleinzoon een ritje te maken naar het AMC in Amsterdam. Gelukkig bleek het niet nodig om een z.g. stollingsfactor toe te dienen en konden we na een heel kort bezoekje weer huiswaarts keren maar niet voordat ik de desbetreffende arts gevraagd had een foto te maken van de drie generaties waarvan de oudste het tot nu toe het beste doet. Het bleef dus bij een retourtje Enkhuizen wat net op 64 km kwam te staan.