Onstuimig weer, inderdaad ik heb het geweten, nog nooit heeft het zo hard geregend met zoveel stormachtige windstoten. Ik kruip bijna weer in elkaar als ik er aan denk, en dan te bedenken dat ik mezelf gisteren nog heb “behangen” met het bordje “mooi weer fietser”. Vanmorgen de buienradar serieus bekeken en vastgesteld dat het allemaal wel mee zou vallen als ik een rondje zou gaan fietsen, de wind is langs de kust vrij stevig met windstoten en windkracht 5 over land dus op naar Zwaag, bij Kees even een paar digitale boeken afgeven en dan weer op huis aan. Als ik op de heenweg constateer dat de wind van opzij hier en daar nogal onprettig is bedenk ik dat ik, straks nadat ik mijn boodschap heb gedaan, beter recht tegen de wind in kan gaan en dan schuin voor weer naar Middenmeer. Ja dat stukje uit Zwaag vandaan reed ik wel tegen de wind in maar verder kwam er weinig van mijn goede voornemen terecht, al heel snel was ik wat ver uit de route en bleek dat mijn windberekening nergens toe zou leiden. Op een bepaald moment reed ik in Avenhorn en nam daar de dijk naar Schermerhorn, mooi in de luwte en later recht op de “kop” dus dat gaat probleemloos, nou ja ook weer niet helemaal want net voor de bocht stonden een paar enorme trekkers die bezig waren met het riet en de berm voor zo ver ik dat kon bekijken. De eerste trekker was voorbij en bij de tweede was het even wachten, dus een plaatje schieten, maar net na de bocht volgden er nog een serie van de grote “gevaarten”, maaien, bij elkaar halen en meteen persen tot ronde balen waarbij op een honderd meter het laatste obstakel, de vrachtwagen was die deze balen meteen weer verzamelde. Toen ik net voor Schermerhorn de lucht bekeek ben ik meteen gestopt en heb de kap erop gedaan, nog maar amper zat ik weer of het begon te stortregenen en bovendien zwiepte de wind alles door elkaar. Kilometers heb ik gereden in deze “barre” omstandigheden en begon me af te vragen “Waarom moest je ook zo nodig weg”. Heel bewust heb ik op het stuk weg van “De Gouden Karper” tot aan de afslag naar Hensbroek heel voorzichtig links gereden, goed oplettend dat er geen ander verkeer naderde en zo kon ik de windzwiepers opvangen om niet direct in de sloot terecht te komen en dat allemaal in de stromende regen. Mijn vader zaliger zou wel gezegd hebben, “Daar word je hard van” nou ik was blij dat het weer droog werd, ik kon mijn bril weer op zetten en verder racen naar Middenmeer via de binnenwegen en bij voorbaat niet langs de ringvaarten van de polders, net “effe” te link. Na 75 km was alles weer over en kon één en ander weer in de wasmachine en ikzelf onder de douche.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten