Niet zo'n beste start van het nieuwe jaar.

Maandag 2 januari 2013 een dag om nooit meer te vergeten, wel gefietst maar met mijn gedachten was ik er vaak niet helemaal bij, oorzaak één telefoontje dat afgelopen nacht mijn oudste broer was overleden. Triest, ja en nee, onder zulke omstandigheden is er geen nadere uitleg nodig. Ik was dus wel met de fiets weg geweest, gewoon uitwaaien en mijn gedachten in een andere richting “dwingen” en dat is gelukt. Een “klein” rondje, nou ja wat is klein, in ieder geval voelde het alsof ik net van huis was toen ik weer thuis kwam. De bijgevoegde afbeelding van de GPS laat niets aan duidelijkheid te wensen over hoe het rondje is geweest. Alles over en langs de dijken, bij Medemblik ben ik gestopt voor de eerste foto, op dit terrein staan in ze zomermaanden een enorm aantal binnen en buitenlandse zeilliefhebbers, helaas staat het nu echt onder water maar tegen a.s. zomer is het wel weer droog tijdens “de Regatta”. Op mijn vervolg boven op de dijk was het opvallend zoveel honden met baasjes of bazinnen die er rond liepen. De laatste die ik tegen kwam, een meneer met twee geschoren poedels, maakte nog een opmerking zo van : “Wat gaat dat hard je kan beter op de snelweg rijden” toen ik afremde om uit te leggen hoe één en ander in elkaar zat zei hij: “Rij maar gauw door want mijn beestjes kunnen er niet tegen”, hij paste volgens mij goed bij dat soort honden. Later bij Enkhuizen was het een drukte van belang, “Sprookjeswonderland” had een special n.l. “Sprookjeswinterwonderland” en dat gaf wel extra bezoek zoals is te zien, wachtrijen voor een attractie. Weer verder op de dijk voorbij de afslag naar Hem/Venhuizen kwam er een amazone in mijn richting dus tijdig stoppen wat ten zeerste werd gewaardeerd, ze zei nog: “Deze gaat nog wat maar die andere gaat helemaal uit zijn dak als ie zo’n “ding”ziet” gelukkig stond die andere dus kennelijk op stal. Met de zon erbij en lekker doortrappen kwam ik vrij snel door Hoorn en weer langs de IJsselmeerdijk waar ik in Schardam ben afgeslagen naar Beets en zo weer naar Oudendijk en Avenhorn. Voor ik echter zo ver was moest ik toch nog uit de fiets, hij reed zwaar en dan is er maar één mogelijkheid, gewoon een “afloper” inderdaad linksvoor was bijna leeg, in de kant verwisselen en weer verder en dat was echt binnen 5 minuten gebeurd. Het laatste stukje naar huis was snel gepiept en na 103 km was ik thuis en ben daarna even naar mijn schoonzus gegaan en nu met de auto.