Bos en Duin

 

En weer is het een nieuwe “werkweek” de zon schijnt en ik heb voornemens om de week goed te beginnen, eerst een paar klusjes in de tuin afwerken. De heg voor het huis moet nodig gesnoeid worden en het bolstruikje ernaast moet zeker ook op zeer korte termijn naar de “kapper” dus meteen maar na het ontbijt aan de slag. Om iets over half 8 ratelt de elektrische heggenschaar en zinder ogen knapt het op, links en rechts wat bijwerken en als ik zo’n anderhalf uur bezig ben geweest is alle leed geleden, de groene container is vol en de straat is weer schoon. Tijd voor koffie als alles is opgeruimd en bedenken hoe ik mijn armen kan ontspannen, die hebben het zwaar gehad, ze zijn niets meer gewent en dan een hele poos zo’n trillende heggenschaar in bedwang houden vraagt veel van ze. Maar goed, het is klaar en ik weet wat ik ga doen om me te ontspannen, een stukje fietsen. Na de koffie omkleden en alles in de “gele koets” laden, veel water, 4 sneetjes brood, telefoon, GPS, en portemonnee, het is ongeveer de standaard procedure. Ik wil vandaag een ritje maken door de duinen en bossen vanaf Schoorl naar Wijk aan Zee. Over de Schoorlsezeeweg gaat het heel rustig omdat het daar meteen flink omhoog gaat maar het leed is snel geleden en verder gaat het als de bekende trein, op en af linksom rechtsom en binnen de kortste keren ben ik in Bergen aan Zee. Ik zoek naar de afslag die me verder door de duinen zal brengen en stop even om een dagkaart aan te schaffen bij het toegangsbord. Er zijn wel meer fietsers als andere keren maar dat zal te maken hebben met de vakantieperiode. Weinig Schotshooglanders maar wel een heel aantal wilde paardjes die op afstand zijn te zien bij een waterpoel. Als ik bij Egmond-binnen denk op te steken voor koffie met appelgebak blijkt dat de plaats waar ik heen wilde vandaag de poort gesloten heeft, niets aan te doen gewoon verder gaan. En ik ging verder via Egmond-Binnen enz.  steeds verder naar het zuiden en zie daar zijn ze toch nog de Schotsehooglanders op een kort stukje liggen er wel een stuk of 8 zo te zien. Ik begin het gerammel en getril over al die klinkerpaden wel langzaam aan zat te worden en ben blij dat ik in de buurt van Beverwijk weer op het asfalt kom dat gaat een heel stuk prettiger. Ik was eerst van plan om over te steken met de pont bij IJmuiden en dan op het fietspad aan de zuidkant van het Noordzeekanaal richting het pont Buitenhuis te gaan maar het leek me ook wel leuk om aan de noordkant  de weg te verkennen, nooit meer doen, ik heb heel snel geleerd nergens kon ik echt doorrijden en de volgende keer weet ik wat ik moet. Op de heenweg was er maar één omleiding naar de andere kant van de weg maar in en om Beverwijk bleef ik wenden en keren. Toch kon ik later langs de dijken van de polder en langs de molens weer veel van mijn “verloren” tijd inhalen en dat bracht me na 131 km weer in veilige haven.