Het is weer helemaal gelukt, koffie drinken in Oudemirdum en
wat moet je daar voor doen, heel simpel 80 km heen fietsen en terug met een
omweg (uit vrije wil) en dan wordt het in totaal een rondje van 172 km. Toen ik
vanmorgen wakker werd was het nog donker en dan ga je ook automatisch in donker
van huis, ook weer een ervaring vooral met de school gaande jeugd. Ik heb me er
over verbaasd hoeveel er zonder licht op de fiets rijden, ze beseffen niet hoe
gevaarlijk dit is en ook snap ik dan de ouders niet zorg toch dat zoiets in
orde is. Mijn eerste stop was voor de sluis aan de andere kant van de
Afsluitdijk er moest één klein zeilbootje naar het IJsselmeer dus stoppen. Dan
langs de dijk richting Oudemirdum, overal zie ik dat het gras wit is door de
vorst, het is fris maar ik zweet ondanks de lage temperatuur. Bij Bianca is er
koffie en koek in overvloed en na mijn 3e bakkie ga ik weer richting
Noord-Holland. Omdat het zonnig is neem ik voor de verandering een beetje een
omweg richting Mirns, dus langs de dijk om zo via het kleinste vissershaventje
van het IJsselmeer te gaan en dan ook nog langs het Rode Klif en verder de
nodige foto’s in Stavoren en later in Hindelopen. Het gaat allemaal voorspoedig
en de ganzen vliegen hier ook nog altijd op als zo’n geel geval langs gaat. De
Afsluitdijk geeft zoals altijd geen problemen, hooguit een paar leuke foto’s en
ook de vuurtoren op de haven van Den Oever die straks weg moet neem ik nog even
mee. Net voor Wieringerwerf komt me een velomobiel tegemoet die schuin oversteekt
en in mijn richting komt en stopt. We maken kennis en het blijkt iemand uit
Hippolytushoef te zijn die luistert naar de naam Henno Tacx. Hij vertelde dat
hij ooit door de verhaaltjes op mijn blog gefascineerd raakte en was overgegaan
tot de aanschaf van zo’n voertuig waar hij nog steeds heel blij mee is. Vanaf
Wieringerwerf werd het mistig en tot Middenmeer werd de wereld steeds kleiner
maar dat kon de pret niet meer drukken na 172 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten