Het zit er vandaag echt niet in om een ritje te gaan maken op de mijn vertrouwde manier in de Quest, de ene bui volgt de andere op als ik de kaart bekijk. En na alles de afgelopen weken weer eens tegen het daglicht te hebben houden kom ik tot de conclusie dat ik een gelukkig mens ben al kan ik niet alle momenten fietsen als ik dat wil. Als ik alleen de afgelopen paar dagen alles op een rijtje zet ging dat ongeveer als volgt. Zondag zei ik tegen Tiny, “Ik heb al een hele tijd niets van Albert van Dijk gehoord, ’t zal toch wel goed met hem gaan” en dan ga je alle ontmoetingen met deze, voor mij , bijzonder man op een rijtje zetten. De eerste keer was op 1 september 2010 op de terugweg vanaf Oudemirdum naar Middenmeer , ik was bij mijn dochter om een “bakkie” geweest. De toen, naar hij later vertelde, 86 jarige sprak mij aan op de snelheid van “dat gele ding” Toen ik hem had verteld over de Quest was hij gelijk enthousiast. Later las ik op internet wie Albert van Dijk eigenlijk was, een overlevende van het vernietigingskamp Buchenwald. Bij het lezen van de diverse verslagen gingen de rillingen over mijn rug en steeg de bewondering voor deze man die ik zomaar had ontmoet. De tweede ontmoeting vond plaats twee jaar later in de Wieringermeer, op 12 april 2012, weer een opgewekte Kampenaar die zijn zoveelste rondje IJsselmeer deed op de snorscooter. Op mijn vraag hoe het met zijn gezondheid was gingen beide handen omhoog met de woorden “88 jaar en alles werkt nog” En dat was niet de laatste keer want op 18 februari 2014 werd ik op de Afsluitdijk ingehaald door een brommer met, inderdaad, weer Albert van Dijk. Ook deze keer een op het oog blij en gelukkig mens die toen de vraag stelde “Hoe oud ben jij eigenlijk” ik heb toen geantwoord dat ik hoopte in augustus 74 te worden maar dat ik het bijna niet durfde bekennen, ik voelde me gewoon nog een snotneus.(Albert werd 5 juli 90 jaar) Geregeld hebben we contact via de mail en zo stuurde ik hem afgelopen maandag een berichtje omdat het al zolang stil was. Er kwam prompt een reactie met later een verontschuldiging dat hij zat te kijken naar het TV programma m.b.t. de herdenking van de bevrijding van Auschwitz. Toen besefte ik weer wat Ab van Dijk zelf allemaal heeft meegemaakt en dat ik toch een heel gelukkig mens ben. Voor wie dit nog niet eerder hebben gelezen of gezien bekijk en beluister het dan via onderstaande link, “Het laatste hoofdstuk” Volgende keer maar weer een stukje fietsen en mogelijk kom ik Ab vandaag of morgen weer tegen want ik voel het toch als een vriend voor het leven die ik heb leren kennen en waar ik een enorme bewondering voor heb.
http://www.npo.nl/promo-het-laatste-hoofdstuk/10-04-2014/WO_NTR_514166
(eventueel kopieren en plakken in Google chrome, via Internet Explorer werkt het niet of slecht)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten