De zomer komt er weer aan.

De eerste “vorstmaand” is voorbij en vandaag hebben we al de 2^e dag van februari, het gaat goed, nog weinig of geen winters ongemak. Vandaag was het de bedoeling om hier en daar bij familie langs te gaan en dat is ten dele gelukt. Eerst maar weer een keer naar Obdam via de Alkmaarseweg waar ik de eerste zonnestralen van vandaag kon begroeten hoewel het er nog niet naar uit zag dat het droog zou blijven. Aan het eind linksaf een stukje dijk en dan zie je nog een keer in de verte zoals ik in “vroeger” jaren de polder leerde kennen, grote akkers en rode daken van de boerderijen, helaas wordt dat beeld steeds verder teruggedrongen door kassen en windmolens. In Obdam is geen levende ziel te bekennen, dus het stuur om en richting Blokker, zus Ria is ook vaak alleen en dan is bezoek altijd leuk maar ook op dat adres is het van het zelfde laken een pak, niemand aanwezig. Dan door naar Westwoud, het is wel een ongelukkige tijd om daar aan te komen zo rond 12 uur maar ik ben er al lang niet geweest dus er op aan. Arie en Githa zijn wel thuis en zitten inderdaad aan tafel met alle gereedschap in de aanslag om de inwendige mens te versterken. “Maar ik zet evengoed koffie” was het eerste wat Githa zei, dus even later zitten we toch weer gezellig te kletsen. Hierna ga ik via Hoogkarspel naar zus Margriet die nog steeds herstellende is van de gevreesde ziekte en nog een lange weg heeft te gaan maar de stemming is weer als van ouds, praten , praten en nog eens praten. En dan door naar Middenmeer nog een goeie 20 km, op de Zijdwerk stop ik even omdat de zon heerlijk schijnt op Wervershoof in de verte, even inzoomen op de kerk en de molen en dan door , in de polder zie ik op een bepaald moment het hedendaagse beeld van wat ervan geworden is, glas, glas en nog eens glas en nergens geen rode daken meer, helaas. Eenmaal binnen lijkt het er toch op dat het 105 km is geworden, ja het gaat zomaar.