03 augustus 2015

een geslaagde proefrit





Ik mag wel stellen dat de “proefrit” goed geslaagd is geweest. De eerste rit met een “gereviseerd” rechteroog, het is allemaal heel duidelijk en zonder omhaal, ’t is af. Het ritje was bedoeld als proefrit maar ja als ik dan ook weer van start ben lijkt alles weer net als voorheen,” gaan met die banaan” en niet zo sloom doen. Bij Fred eerst wat aardbeien gehaald en vervolgens mijn voornemen werkelijkheid laten worden door deze aardbeien bij Tiny achter te laten, het is allemaal weer gelukt. Ja en hoe gaat het dan na zo’n staaroperatie, om kort te gaan super, de bril die ik normaal op mijn neus had zit in een etui in de fiets en ter bescherming van mijn oog heb ik een zonnebril ervoor in de plaats. Het zicht is met deze halve maatregel, ja, want dat andere oog moet nog, is al super scherp, misschien wel beangstigend, als dat andere oog ook is “gerenoveerd” zie ik misschien dingen die nu nog verborgen blijven, ik wacht wel af. Bij Tiny kwam een meneer om bij de woning de afvoer gangbaar te maken maar dat is nog niet erg gelukt, morgen komt het vervolg. Ik moest weer “op tijd” vertrekken omdat ik rond 3 uur thuis moest zijn om mijn oog te voorzien van enkele druppels die voorgeschreven zijn na de operatie, het is allemaal in orde en mogelijk op korte termijn weer een ritje want het was wel weer erg leuk in de Quest na zo’n poos van “stilstand”, ze zeggen toch altijd, stilstand is achteruitgang en dat klopt daarom werd het vandaag maar 104 km, hoewel dat toch weer een leuk begin was.

2 opmerkingen:

De Bobslee zei

Hoi Pé,

Een goed begin is het halve werk, dit motiveert zeker om het andere oog ook even een "update" te geven!

Groeten, Adri.

Anoniem zei

Gefeliciteerd, fijn dat het allemaal goed is gegaan. Dat beangstigende herken ik wel van mijn man Dave, die op latere leeftijd er achter kwam dat hij eigenlijk een bril voor ver kijken nodig had. Die bril kwam er en dat was even wennen, hij had zelfs spierpijn van door de stad lopen, omdat hij opeens het idee had met dingen rekening te moeten houden die verder dan 100 meter weg waren, omdat hij voorheen dat nooit zag. En de verbazing dat een boom geen wazig groen ding was maar dat je de individuele blaadjes kon onderscheiden en hetzelfde met bakstenen in een gevel, etc. etc. Maar het went snel hoor!