Sluismeester A.de Visserstr.14 Den Oever

70 km

Ik was al diverse keren vanaf huis in zuidelijke richting gegaan dus het werd de hoogste tijd om ook de noordkant weer eens te verkennen. Nou is dat met dit weer niet zo moeilijk want het is overal mooi als de zon schijnt. Een klein rondje deze keer maar met wonderlijke toevallen. Ik ga van huis richting Slootdorp en dan over de, Den Oeverseweg, inderdaad naar Den Oever. Daar aangekomen ben ik eigenlijk benieuwd of je vanaf de Sluiskolkkade wat meer kan zien van de werkzaamheden bij de Afsluitdijk. Niet dus, te ver en geen beeld van wat er daar gaande is.

Sluiskolkkade

Sluiskolkkade

Meneer Poog

Er loopt een meneer die zich ook even had gewaagd aan een loopje in de wind en we raakten aan de praat. Toen ik hem vroeg of hij hier woonde kwam een bevestigend antwoord, “Ja, ideaal en een mooi uitzicht” ik vertelde dat ik één iemand kende die hier ook had gewoond, “Wie is dat” ik vertelde dat het Albert van Dijk was,     ( mijn vriend van langs de weg), “Ja die ken ik, wij wonen in zijn huis” zijn zoon Jan woont op Westerland en komt af en toe langs en zo hadden we meteen hele verhalen. Echt wonderlijk dat je zo met iemand in gesprek komt en wat er dan allemaal los komt. Ik zeg vaak je moet er voor open staan en niet met ja en nee een gesprek beginnen of beëindigen want dan komt er niets uit.

De één voor onderhoud

En de ander vaart uit

Nieuwbouw op de haven

Ik vervolg mijn weg later weer door Den Oever over de haven en verder langs “het Wad” waar ik weer een sensationeel moment beleefde. Ik fiets al jaren langs deze route en heb er nog nooit wielrenners ontmoet, een enkele keer iemand op de gewone fiets maar wielrenners, nee, die wagen de bandjes er niet aan.

Het is laag water op het Wad ....

en er komen stukken droog te liggen.

Hier en daar wat schuim op de golven

De blije rijdsters

Rechts achter Paula

Maar nu zag ik een groepje naderen, even stoppen en proberen er iets van te maken en dat ging achteraf redelijk goed. Het verrassende was dat de laatste dame van deze sportievelingen op eens riep “Hé ome Pé” ik riep nog “Hoi Paula” maar of ze dat nog heeft gehoord betwijfel ik. Deze Paula is weer heel speciaal, ze is getrouwd met neef Sander (die helaas door het wielrennen een dwarslaesie heeft opgelopen)  en hebben één dochter wat ik nooit zal vergeten. Toen mijn vrouw haar laatste uren voor haar overlijden in het ziekenhuis verbleef, bijna 16 jaar geleden,was Paula net bevallen in het ziekenhuis van een dochtertje Tara. Toen ik op bezoek kwam, kon mijn vrouw nog heel zwak uitbrengen “Sander en Paula hebben een Tara” even later bracht ik Tara naar de auto in een reiswiegje omdat dat voor de jonge ouders op dat moment niet ging. Zulke dingen vergeet je nooit van z’n leven en maken ook bij mij weer veel herinneringen los.

Anna Paulowna

Het Oude Veer

Met bankjes om te rusten

De grootste agrarische gemeente ??????

Maar nog even over het ritje van vandaag twee leuke ervaringen die ik meemaakte op een ritje van net 70 km.