Ik begon na mijn 65e met deze verslavende hobby. Op 26 november 2023 reed ik 18 jaar met een Quest en heb in die periode 258.738 km afgelegd en nog steeds met heel veel plezier, laat je nooit weerhouden dat leeftijd een beperking is. Gemiddeld reed ik 14.105 km per jaar en geen kilometer met tegenzin, alle keren genieten en het is de beste manier om fit en gezond te blijven. Bovendien hoop ik dit nog jaren vol te houden. WIE ZOEKT KENT DE QUEST NIET, WIE DE QUEST KENT ZOEKT NOOIT MEER
10 maart 2009
Zo stil...................
Een dag om gauw te vergeten, wakker worden en zien dat het om half 7 al licht regent en na heel veel uren zo rond de middag nog steeds zien dat het licht regent, nee dit is niet mijn weer. Maar ik zal niet de enige zijn daar ben ik zeker van, even een belletje naar Kees en die was het helemaal met mij eens : “slecht fietsweer” hij moest nog wel even naar Graft maar dat is voor hem bijna naast de deur, even diep ademhalen en je bent er. Ik wilde toch eigenlijk ook nog wel even van “stal” de hele dag maar naar buiten kijken om je stemming te laten bederven, nee kom op in de benen. Omkleden en de Quest naar buiten, voornamelijk door de ervaring van gistermiddag toen ik naar huis fietste wilde ik nu toch wel echt horen dat ik hem niet meer hoorde, het is waar, wat is de Quest geruisloos geworden. Ik kan alleen maar iedereen, die nog met de “stalen kogelkopjes” rijdt, dus het oudere type aanraden, om z.s.m. naar Velomobiel in Dronten te gaan en het “spul” laten vervangen door de kunststof materialen die momenteel worden gebruikt bij alle nieuwe Questen en waarschijnlijk ook bij de Mango’s wat is dat een geweldige luxe om zo rond te karren. Ondanks mijn enthousiasme bleef het regenen maar het heeft me er niet van weer houden om van huis te gaan, richting Alkmaarseweg rechtuit naar, volgend de buienradar, het droogste stukje Noord-Holland. Het viel niet echt mee, al snel had ik een doekje bij de hand om met regelmaat mijn bril wat schoon te vegen omdat het af en toe van die onderwater opnamen leken en een botsing is dan zo geregeld en dat ondanks dat die fiets zo stil is geworden. In Aartswoud ben ik even gestopt bij het monument, wat in de zomer meestal achter een hele hoop groen verborgen is, om een foto te maken. Ik weet dat dit vliegwielen zijn uit het vroegere gemaal dat op de dijk stond tegen de Akmaarseweg aan en ongeveer in 1961 of 1962 stond daar een woning naast waarin toentertijd een groot gezin woonde wat door een rampzalige brand, waarbij verschillende dodelijke slachtoffers waren te betreuren, uit elkaar is gerukt. Mijn regenrondje heb ik weer vervolgd via Opmeer en Wognum naar Nibbixwoud en Zwaagdijk, het lag in de bedoeling om toch nog even naar Zwaag te fietsen waar Carin haar verjaardag vandaag vierde maar ik was al zo nat van het zweet dat het me verstandiger leek om maar door te gaan via de van der Deureweg over de spikplinter nieuwe brug die het een stuk veiliger heeft gemaakt voor fietsers langs deze weg. Het was ondertussen wel bijna droog geworden en de “ruitenwissers”doek bleef vanaf dat moment onderdeks. Toen ik thuis kwam zag ik dat het toch nog een redelijk rondje was geworden en wist ik zeker dat ik gehoord had dat ik niets meer hoorde, zo stil ………………………………
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten