Niet te vroeg juichen, maar het is alsof het voorjaar is begonnen, wat een geweldige dag. En wat zeker waard is te constateren, de oliebollentocht heeft volgens mij nog nooit zulk mooi weer gehad. Voor mij zijn er een paar bezwaren om mee te rijden, ten eerste dat ik dan vroeg van huis moet als het nog donker is en die duisternis heugt mij nog goed van het laatste rondje Ijsselmeer, met bijna de hele dag regen en ’s avonds de laatste 25 km in de duisternis met reflecterende koplampen in elke waterdruppel waardoor ik een aantal keren in de berm terecht kwam dus nooit meer in donker rijden als het niet strikt noodzakelijk is. Het tweede bezwaar is mijn matig tot slechte rug, als ik dan ergens op een noodbed in een slaapzak zou komen te liggen dan zou het ‘s morgens wel eens heel moeilijk kunnen worden om weer overeind te komen. Dus ter compensatie een eigen rondje gereden, wat een geweldig weer en wat is het leven dan weer zonnig in alle opzichten. Eerst naar Obdam bij Tom en Gerda langs en even bijkletsen onder het genot van de nodige koffie, vervolgens door naar, ja waar zal ik nu mijn “rondje” heen laten gaan, eerst maar eens richting Alkmaar. Op de Obdammerdijk bij het passeren van de molen zag ik een aalscholver op een wiek zitten die zijn vleugels had gespreid om ze te drogen. Een leuk gezicht vooral als je de ingezoomde foto dan ook nog redelijk scherp in beeld heb gekregen. Vervolgens dus richting Alkmaar , om de Heerhugowaard heen en een stuk door Alkmaar, alles stond goed aangegeven maar het schiet niet echt op als je redelijk dwars door de nieuwbouw fietst, maar goed ik ben weer een ervaring rijker en je bent nooit te oud om te leren zegt men. Na Alkmaar kwam ik ongeveer bij Koedijk op voor mij bekender terrein langs het N.H.kanaal op naar Schoorldam en dan het kanaal over naar Schoorl. In Schoorl heb ik de Schoorlsezeeweg opgezocht om zo via de bossen en duinen in Hargen terecht te komen. Onderweg diverse keren door de vele wandelaars en fietsers begroet met o.a. “Hallo banaantje” en “Hé snelle ouwe knakker” hoe men zoiets zo snel kan beoordelen is mij een raadsel want onder een helm raak je alle controle kwijt over iemands uiterlijk, zou het dan zelfs met helm al zo duidelijk te zien zijn, maar niet in de spiegel kijken want ik ben ook nog een beetje ijdel. Bij Hargen even uit de fiets en een paar foto’s maken o.a. van een gezinnetje waarbij vader en moeder met zoon en dochter onderaan het talud staan en de woeste branding van nabij beleven. Langs de Hondsbosschezeewering richting Petten en vervolgens de afslag vlak voor Callantsoog nemen om weer richting Middenmeer te pakken. Een heerlijke rit in de zon achter de “Botterscreen” van 94 km zonnige kilometers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten