Het weer is goed en na het telefoontje van gisteren staat
mijn reisdoel voor vandaag vast. Op naar Oudemirdum, gisteren in de namiddag
had ik Bianca aan de telefoon en na informatie hoe het met haar gezondheid was
en waarbij ik kan vaststellen dat het steeds een beetje beter wordt, zei ik : “Misschien kom ik dan morgen wel langs”
vandaag dus. Had ik dat “misschien” maar niet gebruikt. Het is nog wel wat aan
de frisse kant zie ik op de thermometer 10 graden is niet al te veel, maar goed
in de fiets warm ik wel weer door. De zon is er redelijk bij en de wind is
bijna helemaal weg dus lekker vlot het tempo er in houden. Aan het einde van de
Afsluitdijk moet ik via de andere brug verder, met wat draaien en keren kom ik
er langs en het geeft meteen de gelegenheid om een paar foto’s te maken die
normaal gesproken niet mogelijk zijn omdat je hier nooit komt met een Quest of
een ander voertuig. Tussen de afzetting door kom ik weer op het vaste pad en
vervolg ik mijn weg weer richting Oudemirdum. Daar aangekomen is het verdacht
stil, Bianca moest wel vanmorgen naar de fysiotherapeute voor haar linker arm
en schouder maar Fleur had vandaag vrij van school die zou thuis zijn. De
mobiel gepakt en even informeren hoe en waar ze zitten, nou fraai hoor, Fleur
was meegegaan met Bianca en had gewacht tot ze klaar was en vervolgens had die
lieve kleindochter bedacht dat ze wel naar “Evert” konden gaan, Evert de Friese
volbloed van tante Anette, om daar een stukje op te gaan rijden. Dat heb je als
moeder en dochter allebei gek zijn van paarden dan wordt de hele wereld
vergeten inclusief de mogelijkheid dat opa wel eens voor de deur zou kunnen
staan. Er werd wel gevraagd of ik niet even door kon rijden dan kon ik Fleur op
het paard zien, “Het is maar 15 km” maar ik wist dat daar ook geen koffie was
en daar was ik wel dik aan toe dus heb ik dat voorstel maar afgewezen en ben
weer rechtsomkeert gegaan, op naar Middenmeer. In Makkum moest ik even wachten
achter een auto die bleef staan om een heel aantal oude auto’s te laten
passeren die uit tegenover gestelde richting kwamen. Op de Afsluitdijk nog een
paar foto’s gemaakt van de aanwijzingen voor fietsers, maar aangezien ik niet
kan afstappen ben ik maar blijven zitten en heb zo de hindernis genomen waarna
de dijk bijna bij een thuiswedstrijd begint te horen, “effe de dijk over is al heel gewoon
tegenwoordig”. Na een belletje te hebben gepleegd stuurde Bianca een paar foto’s
van een gelukkige kleindochter op zo’n groot Fries paard. Het is een vast
gegeven als ik heen en terug ben geweest staat er weer 160 km meer op de teller
en dat alles in één ruk zonder stop in te lassen, “Hij stopt nooit” zal Tiny
wel zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten