“Wie heb ‘t”
een kreet die af en toe in de familie de ronde doet, nou ik had het vanmorgen
even, toen dacht ik ook “Wie heb ‘t “. Zon en rustig een stukje wegtrappen in
een Quest en genieten van alles wat er is te zien en te beleven. De route werd al
voor ik van start ging om getoverd in een “ik zie wel waar ik uit kom”. Vaak
dat ik op dinsdag even naar de “Zuidoost” ga maar een belletje van Tiny was de
aanleiding om mijn plan aan te passen, ze moest op pad met Patricia en was dus
niet aanwezig. Even naar Westerblokker leek me wel wat Ria is morgen jarig maar
vandaag is de familie uit Singapore er in ieder geval nog en die heb ik al een
hele tijd niet gezien of gesproken. Ik probeer m’n route zo te kiezen dat ik
niet op wegen kom waar mogelijk trekkers rijden vanwege oogstwerkzaamheden, dan
is de weg vaak één grote baggerbende dat heb ik gisteren nog ervaren.
In de
polder wordt bijna de laatste “windmolen” aangekleed en na deze nog één dan
staan er 14 op een rij vanaf de Alkmaarseweg tot aan de A7. Als ik in Blokker
ben spreek ik neef Joost en hun zoontje Amos die achter de deur vandaan komt en
mijn aandacht trekt door luidkeels “Hallo” te roepen een leuk kereltje dat
geniet van het vakantiebezoek aan oma.
Na de koffie en koek ga ik het
HEM-rondje nog even er achteraan “plakken” en zo passeer ik het vaste punt bij
het “Oma Mia bankje” en de witte lichtopstand in de bocht.
Bij Bovenkarspel
wordt het land nog bemest en bij Enkhuizen valt de weerspiegeling op, van de
bomen en huizen in het water.
Eén van de laatste zeilende families geniet ook
nog van dit prachtige zonnige weer en zo kwam ik in Andijk nog achter een paar
jonge dames met viervoeters die in eerste instantie wild begonnen te springen.
Toen ik aangaf er achter te blijven ging het span rustig verder naar een afslag
en kon ik door naar Middenmeer via Medemblik om mijn rondje vol te maken op 88
km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten