Zonnepanelen op het water.

Ik was weer even onderweg maar het rondje is niet groot geworden, de wind was toch nog maar net aan om het gevoel van “veilig” te hebben. Toen ik net aan wakker begon te worden was het nog donker en hoorde ik de wind af en toe flink “uithalen”, het zal toch niet weer mis gaan was m’n eerste gedachte, niet fietsen vanwege een te harde wind. Tegen 10 uur was het zover, de banden even op de juiste spanning brengen, het is ten slotte al 5 dagen geleden dat ik heb gefietst, en dan van start. Toevallig nam ik deze keer de Medemblikkersluisweg, vroeger een redelijk drukke weg richting de A7 maar nu “gekelderd” naar een weg die niet meer gebruikt mag worden door gemotoriseerd verkeer en zelfs fietsers zijn er tijdelijk niet helemaal gewenst. Dan vraag ik me af wat en waarom, via een nieuwe weg in het Agriport gebied kwam ik toch op deze weg waar enorm veel hekken stonden.

Achter die hekken wordt een zonnepanelen park aangelegd op het water, ik keek mijn ogen uit, dat er overal zonnepanelen worden geplaatst is even wennen maar op het water had ik dit nog nooit gezien en ook nooit verwacht maar het is wel in beweging blijkt wel. De glasbedrijven staan aan het Wagenpad en achterlangs loopt de Medemblikkersluisweg, omdat deze wegen niet evenwijdig aan elkaar lopen is achter elk glasbedrijf een “driehoek” over die is uitgegraven als waterberging vanaf de kassen en deze stukken worden nu volgestopt met zonnepanelen op grote plasticdrijvers, wonderlijk, de tijd zal leren of dit allemaal rendabel zal zijn.

Bij Medemblik waaien de schapen bijna uit hun vacht en van de dijk af.

Na Medemblik zie ik nog een vreemd beeld van wat standaard de schoorsteen was van het vroegere stoomgemaal “De Vier Noorder Koggen” hij is schijnbaar aan flink onderhoud toe hoewel dit ook wel netjes staat. Eerst naar zus Margriet en later nog naar zus Joop en zwager Piet, de eerste is wel thuis en de anderen niet . Over Zwaagdijk, Hoogkarspel en Westwoud naar Blokker en door een wegafsluiting van de Bangert naar Zwaag om even mijn neus om de hoek te steken bij Kees en Lucy en op het laatste moment ook nog even bij Leo en Riet, een mens kan het druk hebben. Vervolgens de kortste en veiligste weg naar Middenmeer en telkens goed opletten dat ik de meest “windvrije” route kan nemen om weer veilig binnen te komen en dat is gelukt na 56 km.