18 maart 2008

Geestmerambacht en Schotse Hooglanders




Hoe is het mogelijk, ik ben omgekeerd voor een aantal Schotse Hooglanders, echt waar. Vanmorgen eerst wat sociale verplichtingen nakomen door met nog een aantal mensen het kerkgebouw wat schoon te houden na een periode van hakken en breken. En daarna thuis gekomen wat eten en omkleden, ik had me voor genomen om naar mijn zus in Obdam te gaan en dan eerst via Den Helder een ommetje te maken. Er stond een behoorlijke wind op kop dus het reed gewoon prettig, geen rukken aan de fiets door zijwind en dan fietst het prima recht tegen de wind in. Richting Slootdorp, Haukes, Westerland en zo naar de korte Afsluitdijk, zolang als dit nog kan, dat stomme randmeer, beter was of is het om vanaf nu te spreken van het RAMPMEER dat hier nu echt gaat komen en dan via de Balgweg naar de Kooybrug over het Noordhollands kanaal. Daar ben ik linksaf gegaan langs het kanaal in zuidelijke richting, alles met de wind in de “rug”. Onderweg wel een paar keer gestopt bij de bloeiende bollenvelden, prachtig die heldere kleuren. Omdat de Koedijkervlotbrug mij te dicht bij Alkmaar brengt met extra verkeersdrukte ben ik bij Schoorldan maar overgestoken naar de andere kant om daar mijn weg te vervolgen. Toen ik een klein stukje in Koedijk had gereden leek het mij wel leuk om via het natuurgebied “Het Geestmerambacht”te gaan dus linksaf over een paar verkeersremmers het natuurgebied ingereden. Al heel snel zag ik dat er nogal wat “koeievlaaien” op de weg lagen en toen realiseerde ik me dat de Schotse Hooglanders wel eens dicht in de buurt konden lopen, inderdaad er liepen er een stel net naast de weg en 3 van die “joekels” liepen voor me op de rijbaan. Gelukkig had ik al behoorlijk vaart verminderd en had erg veel haast toen er een paar rechtsomkeert gingen en in mijn richting kwamen gelopen, snel uitstappen, fiets omkeren en weg wezen, stel je voor een paar van die grote horens door mijn smetteloze gele Quest, ik moet er niet aan denken, dus ik ben gewoon gevlucht voor de grote bruine “monsters”. Of het echt last had gekund, ik weet het niet, maar als paarden er af en toe ook vandoor gaan waarom deze kolossen dan niet en als het achteraf wel mis zou gaan dan ben je te laat. Via een andere weg ben ik later in Broek op Langedijk terecht gekomen en van daar weer naar Heerhugowaard en Obdam. Daar was het weer eens een drukte van belang, de auto werd net volgeladen met Westfrieslandspellen die per post verzonden moesten worden, ik zag er ook een pak tussen liggen bestemd voor Teun van Vuren uit Doetinchem een niet onbekend persoon in de muziekwereld. Zelf heb ik er ook nog een paar meegenomen één voor mijzelf en de andere voor Cor en Truus uit Middenbeemster. Dit is echt de laatste editie verzekerde mijn zus Gerda me, er zit zoveel werk aan, afgelopen zaterdag zijn we tot ’s nacht 4 uur bezig geweest met uitzoeken wie nou wel en wie nog niet betaald hebben en verwarrende bestellingen, echt het is nu wel goed geweest. Er zijn straks zo’n 9000 spellen uitgegeven, het Westfrieslandspel is echt een topper maar we zijn er straks echt klaar mee. Toen ik thuis stond kon ik de laatste rand hagel van mijn pet afslaan want de bui die ik nog kreeg was behoorlijk en hiermee is de totaalstand op 25.106 km gekomen.

Geen opmerkingen: