Het kan maar niet op, weer zo’n prachtige zomerdag in april. Nadat ik een paar boodschappen had gedaan heb ik Kees gebeld en gevraagd of hij vandaag nog een rondje ging maken, dat zat er wel in dus na koffie omkleden en op naar”De Waard”. Kees zou klaar staan als ik aan zou komen en inderdaad alles stond in de startblokken en we konden zo verder. De bestemming deed er niet toe als we maar even langs Oostzaan zouden gaan. In een rustig tempo volgde Kees de ingevingen van dat moment, links rechts en zo ging dat maar door tot we aan de andere kant van Wim zijn meer stonden, nou ja Wim zijn meer, laten we zeggen De Woude lag aan de andere kant van het water waar Kees even poseerde voor een tegenlicht opname. En verder ging het weer, een deel van de forten route werd afgeraffeld en eenmaal op de weg voor het Noordzeekanaal hebben we gekozen voor richting Krommenie. In mijn spiegeltje zag ik op een bepaald moment een lila Strada aankomen die ons met hoge snelheid naderde, het was Katinka Fransman die onderweg bleek te zijn naar haar werk. Even verder op het fietspad langs deze weg stond een hoogwerker die ons de totale doorgang blokkeerde, toeval wil dat één van de mannen bij het werktuig de Middenmeerder Kees Dekker was een bekende dus, even kletsen en dan lopend met de fietsen erom heen en dan weer door. Katinka nam bij de splitsing een andere route en wij zijn samen door gegaan naar de “Zaanse Schans” waar het al aardig druk begon te worden en die drukte vertaal ik dan in het langzaam rijden en als foto object dienst doen voor de vele oosterlingen. Toen we eenmaal weer opgang kwamen waren we allebei even de juiste koers kwijt maar na wat zoeken en vragen vonden we de weg naar Oostzaan, in de bocht zwommen een aantal ganzen met een hele kroost er achteraan, wat zal het weer een volle boel worden als die ook weer groot zijn. Eenmaal in Oostzaan hebben we bij “oppas” oma Tiny een bakkie gedaan waarna we weer huiswaarts zijn gegaan, al met al een prachtige rit, door “Het Twiske” en overal mensen in de zon, wat zal er weer een hoop vlees verbranden zeg ik dan altijd, veel bloot en niet te veel smeren. Na 153 km was ik weer binnen en kon ik soft ijs gaan halen wat onderweg niet te krijgen was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten