En toen werd de Quest gemeten

Vandaag de 1^e dag van de Meimaand was er weer genoeg te beleven, vanmorgen eerst naar Schagen om één en ander te bestellen en vervolgens thuis wat rommelen en afwachten of het vanmiddag droog zal worden en dat werd het. Af en toe een zonnetje en later volop zon, een heerlijke fietsmiddag. Als eerste weer naar “De Ambtenaar” om de vorderingen wat bij te houden, ik moet zeggen het gaat steeds verder en het eindresultaat komt steeds duidelijker in beeld. Het totale gewicht van de heipalen ,beton, betonijzer enz. enz. t/m de molen loopt in de duizenden tonnen werd mij vanmiddag verteld. Na een paar foto’s weer verder al fietsend langs de wieken die nog op de opleggers lagen langs de weg, wat een lengte en dat gaat straks omhoog en die punt draait straks met een onvoorstelbare snelheid door het luchtruim. Verder door Medemblik op naar Wervershoof en Zwaagdijk. Op Zwaagdijk fiets ik gewoonlijk op de weg en niet op het fietspad omdat mensen die hun erf oprijden vanaf de weg en het fietspad kruisen een lage ligfiets gemakkelijk over het hoofd zien door de heg die tussen de weg en het fietspad staat, eigen veiligheid en daardoor was het weer raak, en hoe. Ongeveer 40 meter voorbij de woning waar mijn ouders woonden en waar nu mijn zus woont kwam er een agent de weg opgelopen en stak zijn bevelende hand omhoog, stoppen en te horen krijgen dat ik op het fietspad thuis hoorde. Mijn reactie was ongeveer als volgt, ze stonden er met vijf man en vrouw sterk, “Weer een agent die de regels niet kent” en gevoelsmatig was dat een beetje te voorbarig van mijn kant. Ik vertelde dat dit een fiets was met uitzondering enz. enz. “Als jij kan aantonen dat je op de weg mag rijden wil ik dat wel eens zien” was zijn antwoord. Dus het papier met de wetsregels voor de zoveelste keer te voorschijn gehaald en meteen werden alle regels door vele paren ogen opgenomen met gevolg dat het opperhoofd in zijn zakken begon te wroeten en het meetlint aan een ondergeschikte gaf met de opdracht “Meten” en zo werd de Quest gemeten of hij echt wel 76,5 cm breed was, na nog wat kletsen was ondertussen al menigmaal vast gesteld door één van de mannen dat deze dingen levensgevaarlijk zijn, blijkbaar was hij niet zo’n liefhebber van velomobielen in het algemeen, maar goed, ik mocht weer verder en heb helaas geen foto van de “club” genomen, wat achteraf wel jammer is. Ergens in de buurt van Sijbekarspel zag ik deze mooie baan tulpen dus nu het nog kan even een kleurige foto toevoegen. Het rondje van vandaag werd net 73 km in de zon en zonder wind.