Weer een nieuwe week die begint met allerlei nieuwe ervaringen, wat is nieuw, ik zal het proberen uit te leggen. In een schoon gewassen Quest van start gaan, vorige week heb ik hem, na een “baggertocht”, in de spatborden en van buiten met de slang schoon gespoten en later van binnen ook maar even bij gepoetst, hij glom er weer over en leek wel een aantal kilo’s lichter. Als eerste naar Heerhugowaard bij Matthijs Leegwater langs op zijn werk en vragen wanneer hij zijn nieuwe Quest op gaat halen, dat staat op de rol voor donderdag, hij wordt naar Dronten gebracht en gaat dan per nieuwe Quest weer naar Twisk. Op de rit naar Dronten wordt Ina van Kesteren opgepikt in Enkhuizen bij het station want die gaat met de fiets van Niels ook weer huiswaarts, Niels z’n groene bolide had enige extra zorg nodig. Ik heb voorgesteld aan Matthijs om vanaf Dronten met hem en Ina mee te fietsen richting Noord-Holland en dat leek hem wel leuk, dus als het enigszins redelijk weer is ga ik a.s. donderdag retourtje Dronten. Vanaf Heehugowaard ben ik afgezakt in zuidelijke richting en kwam langs het Alkmaardermeer, toen ik daar eenmaal reed leek het me wel leuk om langs De Woude te gaan en eens kijken of Wim Schermer toevallig thuis zou zijn. De baas op het pontje maakte de opmerking, “Je weet dat dit doodlopend is he” ja dat wist ik, “Maar je snapt wel waar ik heen ga” vroeg ik hem, zijn reactie was weer, “Is er soms een bijeenkomst van al die dingen er ging net ook al iemand”. Zo zie je maar in zo’n geel ding ga je nergens ongemerkt, dat bleek ook wel toen ik van het pontje afreed, de eerste persoon die ik zag en die keek of ik wel de goeie kant op ging was Wim, hij had mij waarschijnlijk al gezien. Ook Kees van Hattem stond met zijn fototoestel in de aanslag bij Wim en Marian’s “paleis” hij was al eerder gearriveerd. Na het gebruikelijke handjes schudden werd ik door Wim rondgeleid, eerst opzij van de boerderij, (ik zou eigenlijk overal PALEIS moeten schrijven) ja, echt met hoofdletters, wat is alles van voor tot achter en van onder tot boven één groot kunstwerk voorzien van alle wooncomfort die je maar kunt bedenken. Binnenshuis sta je bijna met je mond vol tanden en val je van de ene verbazing in de andere en dat vind ik juist zo’n sterk punt, alles eerst zelf uitgetekend en bedacht en vervolgens door een bouwbedrijf uit laten voeren en waar nodig tijdens de bouw aan passen, geweldig in één woord, menig architect zou hier nog veel van kunnen leren lijkt mij. Tijdens de koffie vertelde ik mijn ervaringen bij Matthijs en meteen reageerde Kees, “Nou dan ga ik ook mee, lijkt me leuk” dus a.s donderdag wordt het al een klein rijtje om de nieuwe Quest in te rijden of te wijden, dat laatste hangt af van het weer. Toen ik weer zou vertrekken ging Kees ook weer richting huis en ik ben via Spijkerboor nog even langs mijn vriendin gegaan die op dat moment aan het tennissen was in Neck. Ik heb haar even gesproken en een tijdje staan kijken waarna ik weer verder ben gegaan op weg naar huis via Purmerend enz. Net voor ik de Wieringermeer in ging, zag ik dat het hek voor één van de windmolens open stond en het leek me altijd al leuk om eens een foto te maken van heel dichtbij voor zo’n enorm groot “geval”. Zittend in de Quest en dan omhoog kijken geeft je al een vreemd gevoel als die wieken met grote snelheid als het ware op je in hakken en op afstand is een Quest maar een klein “banaantje” naast zo’n enorme windmolen. Wim heeft nog wat foto's gemaakt van Kees en mij, ik hoop dat hij wat naar mij zal mailen, liefst op vol formaat, ik wacht af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten