Een samenspel van lijnen

Wat een dag, zon, zon en nog eens zon, heerlijk, zo mogen alle dagen wel zijn tot Nieuwjaar. Wat ga ik als eerste doen vanmorgen, na verschillende adviezen over mijn herstelwerk aan de Quest heb ik serieus gezocht naar een groter stukje plaatwerk wat niet te dik was en wel te buigen maar niet te slap om het totale steunoppervlak wat groter te maken. Het is redelijk geslaagd, de totale steunhoek is nu 6,5 cm lang en zo’n 2 cm breed plus een cm naar het schroefgat, het schroefgat zit net op de rand maar doet zijn werk op de juiste manier, het houd alles op zijn plaats en alles met elkaar is het een veilige oplossing die geen extra aanpassing behoeft, althans zoals ik het heb bekeken met behulp van mijn deskundige adviseurs. Toen alles geregeld was en het gereedschap was opgeruimd was ik dik aan ontspanning  toe, omkleden, koffie en inladen. Nu maar weer eens een keer richting Den Helder. Als ik langs het Marsdiep rijd en een foto maak zie ik thuis dat het een samenloop van lijnen is, de dijk, de zeepromenade en de zee alles komt op één punt samen in verschillende kleuren. Als ik aan het einde linksaf omhoog ga is dat voorlopig het laatste beeld van de zee maar even verder is er alweer nieuw materiaal om even vast te leggen, Schotse Hooglanders en paardjes en zelfs in het water lopen er een paar. Na Callantsoog en Grote Keeten ga ik op Petten af en neem de Hondsbossche zeewering. Een plaatje van het strand en meteen stoppen bij een visboer die voor mij een heerlijke bak kibbeling klaar maakt. En dan verder over het “kunstwerk” op een bepaald moment zag ik dat de snelheid boven 40 km zat en ben toen toch maar wat rustiger aan gaan doen. Bij Hargen maakte een meneer nog een opmerking die ter plaatse wel paste, “Ik dacht dat er een onderzeeër  omhoog kwam” zo zie je maar het arsenaal bijnamen voor de Quest is onuitputtelijk, was het vorige week nog een invalidefiets, meestal banaan, soms kano en nu weer een onderzeeër. Aan het eind van de Schoorlsezeeweg bij het strand was het een drukte van belang, het was alles fietsen, ze stonden en lagen zeker over een lengte van een kilometer langs het fietspad. Wat ook opvallend was deze keer, de bloeiende heide, prachtig zo helder paars. Na Schoorl ben ik weer afgezwaaid richting Middenmeer waar ik na 107 km binnen reed, een heerlijke tocht door de Noordkop.