Als je niet te optimistisch bent zou je jezelf ingraven op
een dag als vandaag, tenminste zoals hij begon, regen, onweer en daarna nog
veel meer regen. Ik heb vanmorgen na een eerste stortbui de regenmeter geleegd
omdat hij overliep en daarna, toen het wat minder regende hem weer
gecontroleerd en toen zat er weer ongeveer 10 mm in. Ik heb hem net geleegd (14
mm) in totaal is er de afgelopen 24 uur minstens 40 mm gevallen, het is nat
zat. Tegen half 12 werd het droog dus geduld wordt meteen beloond want even
later kwam de zon er geregeld bij en was het weer heerlijk fietsweer. Eerst
maar eens in Heerhugowaard kijken, mogelijk leeft Kees nog, ik heb al zo’n tijd
niets meer van hem gehoord. Aangekomen bij huize van Hattem was de poort open
wat dus hoop geeft voor meer. De deur is vast en de schuur staat open en er
staat geen gele Quest dus Kees is op pad. Meteen zijn mobiel gebeld maar of ik
heb niet het juiste nummer of er is iets anders loos maar ik krijg geen Kees te
pakken. Dan maar verder met mijn eigen rondje een tijdje later bedacht ik dat
ik mogelijk ook het nummer an Marian van Hattem heb dus dat geprobeerd en
inderdaad hier lukt het wel en hoor ik dat Kees ondertussen ook weer thuis is.
De volgende keer maar eerder bellen en hopen dat ik dan meer geluk heb. De
wegen zijn overal schoon gespoeld behalve in de Wieringermeer waar de tractoren
vanuit het land gebruik maken van het fietspad langs de Alkmaarseweg om de banden schoon te draaien, tot ergernis
van fietsers en met name Questrijders zoals ik. Als ik mijn rondje vervolg zie
ik de lucht geregeld veranderen helemaal blauw af en toe een wolkje en soms is
alles weer wat somberder en is er geen zon te bekennen, maar heerlijk
fietsweer. Het ritje is niet lang geworden en na een klein ommetje ben ik weer
thuis na 77 km die het totaal op de teller op 52.690 km heeft gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten