Vandaag leek het weer een “normale werkdag” wat
huishoudelijke bezigheden als afwerking van de was enz. van gisteren en dan
klaar maken voor weer een fietsritje van we zien wel hoeveel kilometer. Omdat
het hier en daar wat minder goed loopt met de gezondheid in bepaalde delen van
de familie zal ik mijn best doen om daar vandaag even op bezoek te gaan. Als
eerste even naar Zwaag wat spullen wegbrengen van de gezamenlijke reis die in
de verkeerde koffer zaten. Ik neem de weg via Nibbixwoud en passeer op een
bepaald moment iemand die zich verplaatst ineen “rolstoelfiets”. Ik meen neef
Nico van achter te herkennen, zoveel rijden er nou ook weer niet op deze manier
door Westfriesland, inderdaad Nico Kok. Vervolgens foto maken en een stukje
samen oprijden richting Zwaagdijk, Nico gaat richting Lutjebroek en maakt op
deze manier een rondje van zo’n kleine 30 km, petje af hoor, vooral als je weet
wat hij allemaal al heeft meegemaakt en dat alles door een medische fout. Onze
wegen gaan uiteen bij de afslag, hij gaat verder over Zwaagdijk en ik ga eerst
richting Zwaag om mijn boodschap te doen. Bij Kees en Lucy is er koffie en als
ik later oversteek naar Leo en Riet kom ik op een leeg “nest”. Ik vervolg mijn
rondje via Hoorn naar de dijk waar het nevelige zonnetje er maar met moeite
doorheen kan komen. Het is schuin achter de voordeligste wind, het vliegt er
over. In Enkhuizen geef ik toe aan de drang om bij de visboer te stoppen,
kibbeling vers gebakken in schone olie, heerlijk wat een kwaliteit. En dan weer
verder nadat ik een paar Engels sprekende toeristen heb uitgelegd wat dat “gele
ding” in werkelijkheid is en kan, geweldig, is hun oordeel. Ik ga verder
richting de dijk en passeer al snel “DeVen”
de vuurtoren in de bocht van de dijk en als ik verder ga richting Andijk moet
ik op een bepaald moment even terug en via de weg verder, op de dijk lagen op
geregelde afstand wat te grote obstakels om veilig te passeren .Ik neem in
Andijk een kleine omweg om op Zwaagdijk even bij zus Margriet langs te gaan,
het is inderdaad langs gaan, ze is te ziek om visite te ontvangen en na een
begroeting ga ik meteen weer verder. Eenmaal bij Middenmeer aangekomen staan er
twee bekenden op het fietspad voor de tunnel, Cock en Jan even kort bijpraten
en vaststellen dat wij alle drie tot nu toe geluk hebben, Jan 65, Cock bijna 75
en ik 74 jaar en geen van ons is mankerende, dan heb je echt mazzel. Naast het
fietspad wordt de mais geoogst en dan sta je versteld van de maaisnelheid
waarmee dat gebeurd. Als hij weer binnen staat geeft de teller 89 km aan een
acceptabel rondje voor vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten