01 oktober 2014

Het "gewone" leven gaat door.









Vandaag leek het weer een “normale werkdag” wat huishoudelijke bezigheden als afwerking van de was enz. van gisteren en dan klaar maken voor weer een fietsritje van we zien wel hoeveel kilometer. Omdat het hier en daar wat minder goed loopt met de gezondheid in bepaalde delen van de familie zal ik mijn best doen om daar vandaag even op bezoek te gaan. Als eerste even naar Zwaag wat spullen wegbrengen van de gezamenlijke reis die in de verkeerde koffer zaten. Ik neem de weg via Nibbixwoud en passeer op een bepaald moment iemand die zich verplaatst ineen “rolstoelfiets”. Ik meen neef Nico van achter te herkennen, zoveel rijden er nou ook weer niet op deze manier door Westfriesland, inderdaad Nico Kok. Vervolgens foto maken en een stukje samen oprijden richting Zwaagdijk, Nico gaat richting Lutjebroek en maakt op deze manier een rondje van zo’n kleine 30 km, petje af hoor, vooral als je weet wat hij allemaal al heeft meegemaakt en dat alles door een medische fout. Onze wegen gaan uiteen bij de afslag, hij gaat verder over Zwaagdijk en ik ga eerst richting Zwaag om mijn boodschap te doen. Bij Kees en Lucy is er koffie en als ik later oversteek naar Leo en Riet kom ik op een leeg “nest”. Ik vervolg mijn rondje via Hoorn naar de dijk waar het nevelige zonnetje er maar met moeite doorheen kan komen. Het is schuin achter de voordeligste wind, het vliegt er over. In Enkhuizen geef ik toe aan de drang om bij de visboer te stoppen, kibbeling vers gebakken in schone olie, heerlijk wat een kwaliteit. En dan weer verder nadat ik een paar Engels sprekende toeristen heb uitgelegd wat dat “gele ding” in werkelijkheid is en kan, geweldig, is hun oordeel. Ik ga verder richting de dijk en passeer al snel  “DeVen” de vuurtoren in de bocht van de dijk en als ik verder ga richting Andijk moet ik op een bepaald moment even terug en via de weg verder, op de dijk lagen op geregelde afstand wat te grote obstakels om veilig te passeren .Ik neem in Andijk een kleine omweg om op Zwaagdijk even bij zus Margriet langs te gaan, het is inderdaad langs gaan, ze is te ziek om visite te ontvangen en na een begroeting ga ik meteen weer verder.  Eenmaal bij Middenmeer aangekomen staan er twee bekenden op het fietspad voor de tunnel, Cock en Jan even kort bijpraten en vaststellen dat wij alle drie tot nu toe geluk hebben, Jan 65, Cock bijna 75 en ik 74 jaar en geen van ons is mankerende, dan heb je echt mazzel. Naast het fietspad wordt de mais geoogst en dan sta je versteld van de maaisnelheid waarmee dat gebeurd. Als hij weer binnen staat geeft de teller 89 km aan een acceptabel rondje voor vandaag. 

Geen opmerkingen: