23 april 2020

Je jong voelen is prettig



De week zit er weer op m.b.t. het fietsen met de Quest, nooit meer als 4 dagen, afhankelijk van het weer waardoor ik soms wat minder van huis ben. En in het weekend gaan we samen soms op pad of een stuk lopen, ja dat in beweging blijven heb ik me ooit goed in mijn oren geknoopt, een hele wijze les van Albert van Dijk, “mijn vriend van langs de weg”. Ik heb vandaag weer ervaren dat je een hele hoop kan doen in korte tijd, de wasmachine van bed af meteen vullen en laten draaien, na de douche enz. eten, kranten, koffie drinken en zelfs de auto wassen die zag er niet uit. Ondertussen hangt de was ook alweer aan de lijn en ben ik zover dat ik de fiets kan gaan “opstarten” met een bidon water enz. Ik moest even over Andijk iets bij mijn jongste zus brengen en was daardoor meteen in voor een rondje over de dijk, het vaste HEM rondje, al ging ik dan ook eerst van Medemblik naar Enkhuizen en dan pas naar Hoorn.

 In de Wieringermeer moest ik al een sprintje trekken om niet al te nat te worden van een regeninstallatie die ruimschoots over het fietspad kwam. In Medemblik om kasteel Radboud gefietst en een meerkoet gespot die op een privé eiland zat te broeden.



Met zulk helder en zonnig weer is eigenlijk elke foto raak, langs De Vooroever en ook in Enkhuizen waar de visboer wel open was voor een heerlijke bak kibbeling. Dan weer langs de dijk richting Hoorn. Een jongeman op de racefiets passeerde mij op het fietspad net voor de stoplichten en ging er als een haas vandoor ook richting de dijk,” jacht voor fikkie” was mijn eerste gedachte. Inderdaad toen de stukken langs de dijk het toelieten om met wat meer gang de lichte bochten te nemen kwam ik snel dichterbij en hij af en toe maar omkijken. Leuk is dat, hij kon het ondanks z’n jeugd niet winnen van de Quest al reed hij ook tegen de 40 km, even er achter blijven en dan “vol gas” er overheen, hij probeerde nog een paar honderd meter te volgen en toen zag ik hem als een steen wegvallen in de verte, dan voel je jezelf weer "jong".
Op een bepaald moment zag ik een kano op het Markermeer, flink inzoomen maar ik kon niet zien of het Ed de Boer was uit Bovenkarspel, volgende keer beter.
Al dwalende kwam ik uiteindelijk toch weer redelijk richting Middenmeer om via de Lage Hoek nog even een serie kleurige tulpenvelden vast te leggen met de molen op de achtergrond en dat alles was goed voor 107 km door een prachtig stuk Nederland.


Geen opmerkingen: