Twee in ëén of zoiets.

Heen 125 km

Terug 132 km

Hoe zal ik dit verhaal verpakken, het zit n.l. zo, ik heb twee ritten gemaakt of eigenlijk één rit in twee keer. Sinds zondag 29 december 2019 had ik mijn familie in Oudemirdum niet meer gezien en ik vond het de hoogste tijd om daar weer een keer heen te gaan. Nou is het probleem vaak dat je de "fietstaxie" over de Afsluitdijk 2 dagen van te voren moet bellen, dus als ik maandag zou bellen dan kan ik op z’n vroegst woensdag naar de andere kant, de boot van Enkhuizen naar Stavoren vaart in april en mei niet vanwege het corona virus en dan blijft over onderlangs over via Enkhuizen en Lelystad. Zo’n ritje is dan heen 125 km en terug weer dat zou dan 250 km op één dag worden en met deze harde wind op de zijkant leek met te gek op één dag. Bianca had al meerdere keren aangegeven “Nou pap dan blijf je hier toch en overnacht in het zomerhuisje dat is momenteel niet in gebruik door annuleringen” En zo is het geschied, maandag heen en vandaag terug, super, het was zo’n gevoel alsof ik met vakantie was.

Gisteren was de heenrit stevig met de zijwind op het grootste deel van het traject, flinke golven langs de dijk naar Lelystad, vanaf Lelystad langs het water waardoor ik nu de dijk aan de windzijde heb en dat scheelde een heel stuk.

Na de Ketelbrug over Urk, op het eerste stuk spreek ik Johan van Dijk en hoor van hem dat “mijn vriend van langs de weg”, zijn vader Albert van Dijk met z’n 95 jaar, toch nog weer met zijn scooter op pad is geweest en afgelopen zaterdag een aanrijding heeft gehad, een gebroken rib en zijn been en heup flink pijnlijk en stijf, hij wil niet opgeven en blijft met z’n scooter gaan. Ik hoor nog het verhaal dat Johan zijn vader in een “scootmobiel” wilde laten rijden, “Geen sprake van, dan kunnen de mensen wel denken dat ik wat mankeer” en zo blijft het, hopen dat hij weer snel opknapt en dan meer geluk heeft en misschien wat kalmer aan zal gaan.

Aangekomen in Oudemirdum was het ondanks het op afstand blijven een heerlijk weerzien van, in de loop van de dag, alle familie leden bij elkaar. De “nieuwe” Quest was voor het eerst in Oudemirdum en werd van onder tot boven geïnspecteerd door mijn schoonzoon. En ’s avonds kwam de fiets in de loods bij de caravans te staan die mede door de corona nog niet naar de campings zijn verhuisd. De heenrit was precies 125 km en de rest van de dag in de zon en uit de wind genieten van een heerlijke “vrije”dag.

Vanmorgen na het ontbijt weer richting Noord-Holland nu via Emmeloord en achteraf toch wel een vrij gunstige wind.

Ook nu weer een keer even langs de “Poepende man”, het is toch een geweldig bouwwerk als je het van dichtbij bekijkt en dan zijn er nog plenty mensen die vaak de dijk over gaan maar geen idee hebben waar dit kunstwerk staat. Een nieuw surfstrandje bij Trintelhaven langs het fietspad begint ook in een vaste voorziening te worden voor de liefhebbers. Dan door Enkhuizen en weer naar de dijk om via Medemblik de laatste kilometers af te leggen wat door een kleine omweg op 132 km is gekomen dus zo werd het één rit in twee dagen wat heel prettig is geweest.