Vandaag is mijn opzet mislukt, ik zou n.l. op ziekenbezoek
gaan naar broer Ben die wat verstevigd is met ijzerwerk, deskundig aangebracht
door chirurgisch vernuft. De weersberichten hebben het voor vandaag over wat
lichte regen of motregen maar als ik van huis ga is het droog en als ik eenmaal
onderweg ben steek ik het niet zo krap meer, dan zie ik wel hoe het allemaal
gaat. Niet wetende hoe vroeg of laat Ben aan koffie toe is besluit ik meteen
maar met een omweg te gaan dan is hij vast in staat om te zitten, misschien heel
even staan, wie weet. Dus eerst maar even via Bobeldijk en Berkhout naar De
Hulk waar ik op de dijk uitkom om zo maar een heel klein stukje van de
stadsdrukte in Hoorn te moeten trotseren. Ik zit binnen de kortste keren weer op
de dijk langs het IJsselmeer richting Enkhuizen. Het gaat allemaal voorspoedig
en het is nog steeds droog. Als ik de veel besproken “vuurtoren” bij het “Oma
Mia bankje” nader zie ik dat de tekst, de omstreden tekst, weer in ere is
hersteld, nu zelfs in het Engels en aan de andere kant op z’n Hollands, de
gemeenschap van het dorpje Oosterleek kan weer gerust zijn. Verder langs de
dijk op naar Enkhuizen en gebruik makend van de vaste route ben ik al snel op
weg richting Andijk waar ik ook nog een foto maak van vuurtoren “De Ven” die er
wel een beetje vervallen begint uit te zien mede door dit sombere weer. De wind
komt meer van opzij en ik zie een enkel spatje op het windschermpje
verschijnen, zal het toch beginnen ? In Wervershoof wijk ik even van de route
af om dan toch het doel van mijn fietstocht waar te maken, ziekenbezoek.
Aangekomen bij het onderkomen van Ben en Riet is het verdacht stil, uit de
fiets bellen en even binnenkijken, nergens iemand te zien dus het gaat goed met
hem anders was hij wel thuis. Ondertussen heb ik net even gebeld vanaf de
thuisbasis en kreeg te horen dat hij naar het ziekenhuis was geweest om de
hechtingen te laten verwijderen en tevens controle door de chirurg die hem
heeft verteld dat het op 4 plaatsen gebroken was en dat hij voorlopig zijn
gemak moest houden, en dat is nou net het moeilijkste voor dat broertje van
mij. Hij zit net zo moeilijk stil als “ondergetekende” gewoon lekker in de weer
zijn. Het laatste stukje van Wervershoof naar Middenmeer is het toch wat meer
gaan regenen en thuis gekomen na 89 km druipt het water van mijn pet af dus het
is nu echt nat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten