Het was weer een geweldige dag, het begin was al buiten verwachting. Een bleek zonnetje maar de berichten geven aan dat het in de loop van de dag steeds mooier zal worden en dat is helemaal waarheid geworden Van start naar, ja waar zal ik nu eens naar toe gaan, eerst maar richting Alkmaar en dan zie ik wel. Onderweg bedacht ik, ik ga even bij Kees van Hattem in Heerhugowaard langs die had op zijn blog een vraag bij een bepaalde foto geplaatst en ik had daarop gereageerd en daar volgde ook weer een reactie op. Niet dat ik nou om de koffie met gebak ging maar toen ik was gestopt voor de deur en Marian mij zag kwam ze meteen naar buiten met de boodschap: “Ik ga meteen om gebak”. Hoewel ik haar dat meteen probeerde af te raden stapte ze in de auto en ging weg om inderdaad even later met appelgebak terug te komen. Kees had n.l. bij de foto de vraag gesteld waar is dit en mijn goede antwoord op de foto-vraag hield koffie met gebak in “zelf afhalen”, geweldig zo’n gebaar. Na deze smakelijke onderbreking heb ik mijn rondje, gesterkt, verder afgelegd en dat ging via een heel leuk rondje door en langs steden en dorpjes uiteraard weer naar huis. Onderweg heb ik toch weer de nodige leuke en ook minder leuke ervaringen opgedaan, gelukkig zonder noodlottige gevolgen. De route met belevenissen ging ongeveer zo, na Heerhugowaard langs Alkmaar en afslaan richting Schermerhorn bij de rotonde linksaf richting Avenhorn en iets voor dit dorp rechtsaf naar de dijk via de Vrouwenweg en dan door Oudendijk naar de weg die langs het IJsselmeer naar Hoorn gaat. Vanaf de Vrouwenweg heb ik een foto gemaakt van de serie bomen die allemaal zo kaal langs de dijk staan en later toen ik in Hoorn was heb ik de scheepsjongens van Bontekoe ook maar gelijk meegenomen. De rit richting Enkhuizen is een fluitje van een cent, voor de wind en een mooi droog fietspad echt lekker uithalen. In Enkhuizen ben ik langs de buitenkant gegaan en dan kom je via de Dromedaris en het beeld van Paulus Potter weer langs het Zuiderzeemeseum richting de dijk. Ik wist niet dat Paulus Potter zo snel kon schilderen, toen ik bezig was een paar foto’s van de Dromedaris te maken heeft hij de Quest op zijn tekenbord vereeuwigd,(klik op de foto) wel knap in zo’n korte tijd. Langs Sprookjeswonderland in Enkhuizen, waar druk geschaatst werd, kwam ik op de laatste 30 km naar huis. Net een paar kilometer buiten de stad werd ik met iets griezeligs geconfronteerd, er kwamen mij twee meisjes te paard tegemoet, geen uitwijkplaats bovenop de dijk en dus stoppen en maar afwachten hoe het zou gaan. De eerste, een klein paardje, misschien pony, liep rustig door maar het tweede dier kwam af en toe een stap nader, ging dan weer rechts dan weer links en toen het mij op een paar meter was genaderd sprong hij op, draaide om en ging met ruiter en al bij het schuine talud van de dijk naar beneden zo de weg op. Gelukkig kwamen er op dat moment geen auto, je moet er niet aan denken wat er zou zijn gebeurd. Het beest bleef enige tijd dwars op de weg staan en later toen ik verder reed kwam hij weer in beweging en zocht het meisje een redelijk opgang om weer naar het fietspad te gaan. De laatste kilometers naar huis waren daarna snel afgelegd en na 110 km stond ik weer binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten