Ondanks dat het weer vandaag voor een groot deel werd bepaald door een dik wolkendek met regen ben ik toch nog even van start geweest. Echt niet ver deze keer, gewoon even uit nieuwsgierigheid om mijn Polar te controleren. Een paar dagen geleden zag ik hem toevallig in de kast liggen de “ Polar M21 Hartslagmeter” ooit eens gekocht omdat het toen verstandig leek om niet overal “in te vliegen” maar zoals men dan zegt “de vinger aan de pols houden” ik was n.l. in die tijd met de racefiets gek genoeg om achter iedereen en alles aan te gaan, gewoon uitproberen of ik die, of datgene in kon halen. In de periode dat ik tijdens de vakanties, bij voorbaat de Franse Alpen opzocht om overal waar ik omhoog kon tot het randje te gaan, heb ik wel geleerd om onder alle omstandigheden je eigen tempo te kiezen en je nooit op laten jagen door anderen dan haal je de meesten wel in. Bij één van mijn laatste ritten in de bergen, in dat geval was het de ”Dolomieten Marathon” reed ik met mijn broer Ben en als derde persoon Ton Verhey een sportende huisarts uit Arnhem. Deze Ton Verhey deed en doet nog steeds zeer veel sportkeuringen en tijdens de klim vroeg hij op een bepaald moment hoe hoog is je hartritme, met een blik op het scherm van het horloge gaf hij op dat moment meen ik 184 aan, op mijn vraag of dat niet te hoog was zei hij, : “De hartslag wordt voor een groot deel bepaald door het uitgangsritme” m.a.w. als je hartslag in rust b.v. 50 is en hij loopt bij inspanning 110 slagen op dan zit je op 160 slagen per minuut, maar bij iemand die in rust al op 70 zit zal bij een zelfde inspanning dus 180 het maximum zijn, dus zit maar nergens over in. Sinds dien, en dat is nu zo’n kleine 6,5 jaar geleden heb ik weinig meer naar de hartslagmeter omgekeken, af en toe weer eens geprobeerd en dan lag hij weer in de kast. Toen ik hem dus onlangs weer een keer voor het daglicht haalde bleek dat er geen leven meer in zat, begrijpelijk als je zo slecht wordt behandeld. Vanmorgen even een nieuw batterijtje opgehaald en voorzichtig de schroefjes van het afdekplaatje verwijderd en het nieuwe “knoopcelletje” weer geplaatst en ik stond er versteld van, hij doet het nog steeds. Weer instellen op datum, tijd, leeftijd, man of vrouw, enz. enz. en dan vanmiddag even uit proberen, vandaar dat hele korte ritje waarbij ik al wel heb gezien dat er voor de 150 slagen per minuut bij mij niet zo veel inspanning nodig is. En de boven en ondergrens zal ik t.z.t. ook wel weer instellen want alles lijkt wel weer de eerste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten