07 april 2016

Noodverband



Ik had mezelf een “vrije” dag beloofd, een dag dat ik de fiets met rust zou laten. De verwachtingen beloven wind en regen maar dat viel achteraf allemaal erg mee. Ik moest glutenvrij meel halen voor mijn bakcapriolen en ook langs de “hofleverancier” van de Elstar appelen en dat allemaal samen past niet in de Quest, dus met de auto op pad. Als alles binnen is en het brood rijst bijna de pan uit zit ik eigenlijk te “niksen”. Toen bedacht ik dat laatst de rem even bleef hangen, een mooie gelegenheid om die vandaag even te opereren. Tijdens die simpele operatie kwam ik nog iets anders tegen, de z.g. krimpkous die over de schokdemper heen zit is op verschillende plaatsen gescheurd, lek, en dat moet niet. Een belletje naar Velomobiel en Theo stuurt een paar nieuwe. Om dit voorlopig nog te kunnen gebruiken heb ik maar een noodverband aangelegd met grijs duct tape dan kan ik altijd weg als de nood hoog zou worden. Alles zit weer in elkaar en een proefritje in het dorp moet nu wel kunnen.

1 opmerking:

Kees van Malssen, oud-voorzitter NVHPV zei

Pe, wat leuk dat je na al die jaren nog steeds heerlijk fietst en je ervaringen blijft delen :)

Op deze ervaring wil ik even reageren. Krimpkous is van nature maar beperkt elastisch en door het regelmatig in- en uitveren zullen er altijd kleine scheurtjes in komen, die groter worden, maar ook klein al nattigheid en viezigheid doorlaten.

Bij mijn veerpoten heb ik al heel lang gewoon een stuk van een (brede, dikke) binnenband er overheen zitten. En dan niet aan 1 kant vast, maar aan twee kanten. Het materiaal is soepel genoeg om heel lang mee te kunnen, ook al wordt het doordat het aan twee kanten vast zit nog veel meer bewogen dan de krimpkous.