Een iets ruimer rondje

Het was weer een prachtige dag om te fietsen, jammer dat de geplande rit niet door kan gaan maar het was vandaag toch weer flink de moeite zullen we maar zeggen. Vaak ga ik op de dinsdag even naar de “Zuidoost” en waarom zou ik dat vandaag niet doen. Ik wist dat Tiny vandaag zus Riet op visite zou krijgen om samen een dagje vermaak te zoeken in Purmerend, winkelen enz. nou dan weet je het wel. Even via de aardbeienleverancier een doosje gezondheid meenemen en tevens controleren of de wegafsluiting door de Bobeldijk al is opgeheven. De weg is weer vrij dus ik moet niet omrijden en dan gaat het snel en zo zit ik aan de koffie bij de dames. Waar ga je verder heen, vroeg Riet nog, ik weet zoiets bijna nooit van te voren dus ik zie nog wel. Het werd een rondje via bijna Amsterdam als verste punt en dan langs de kust omhoog via Marken.

De weg in Durgerdam is nog steeds enorm slecht en zal nooit beter worden, anders wordt het een racebaan en dat zou de huizen en het kerkje in de bocht niet ten goede komen. In één van de vele bochten ben ik even gestopt om een paar foto’s te maken, links en rechts water en een weg en dijk die in een bocht richting Uitdam gaan.

Dan via de Waterlandsezeedijk naar Marken, rechtdoor naar “Het Paard” via de asfaltweg en terug langs de buitenkant tot aan het dorp. Bij “Het Paard” heb ik even staan kletsen met een paar jongens, de één uit Utrecht en de ander uit Amsterdam, die ook een rondje maakten op de racefiets.

Later passeerde ik ze op weg naar Monnickendam terwijl ze mij passeerden toen ik een foto maakte van een “Berenklauw” die er erg onschuldig uitziet maar kom er niet mee in aanraking je hebt zo blaren. In Volendam op de dijk even een broodje paling en dan weer verder, en hier werd ik weer gepasseerd door de beide mannen op de racefiets iets verder een praatje maken waarbij ze aangaven even een "terrasstop" in te lassen alvorens huiswaarts te gaan.

Ik vervolg mijn weg weer en tijdens dat “laatste” stuk hoor ik één, twee, drie, mijn naam, “Hi Pé” remmen en stoppen, het echtpaar was ook gestopt en kwam naar mij toe, tot op dat moment onherkenbaar maar éénmaal dichterbij herkende ik hem, Jack Dekker met zijn vrouw Lia. Meestal is deze kilometervreter in een ander tenue en met de racefiets, maar het werd even bijkletsen waarna ieder zijns weegs is gegaan.

Onderweg nog één keer in de remmen voor een overstekende zwaan en even verder moederzwaan met de kroost. Thuis gekomen stond de teller voor vandaag op 146 km die in goede gezondheid bij elkaar zijn gereden.