Daar gaan we
weer, met frisse moed een rondje trappen, net terug uit de “Zuidoost” en
vanmorgen meteen weer die kant op. Door de corona toestanden is het moeilijk om
een camping te vinden die aan onze wensen voldoet en naar het buitenland gaan
is al helemaal alsof je een kaartenhuis in gaat waar op elk moment de zaak weer
in kan storten. Dus binnen de landsgrenzen iets zoeken en dat gaat
gemakkelijker als je dat samen uitzoekt en zodoende ben ik vanmorgen weer even
die kant op gereden, dan heb je gelijk een doel. Het was wat puzzelen maar we
zijn er uit gekomen en dat is nu geregeld. Op de rit naar huis was het
tegenwind maar het leek wel alsof ik weer de wind mee had, het “vloog” erover.
Langs
de weg stond nog een blauwe reiger die weinig aanstalten maakte om weg te
vliegen, uiteindelijk ging hij toch wel.
In Wognum nog even van de vaste route
afgeweken om te zien of Marco thuis zou zijn , helaas volgende keer beter
zullen we maar zeggen.
In de krant stond vorige week een stukje dat ze de
schade door de ganzen minder gaan vergoeden aan de boeren, er is echt geen
beetje begrip voor de boeren bij de bedenkers van regeltjes. Als je maar vaak
genoeg in de natuur rond kan rijden zie je elke dag dat de “club” groter en
groter wordt, de schade neemt alleen maar toe.
Vlak voordat ik thuis was, tussen
Microsoft en Middenmeer, kwam Jan weer rennend in mijn richting, dus stoppen en
even bijpraten over de onverwachte gebeurtenis bij mij in de straat,
eindconclusie:"zo is het leven". Als ze ons voorlopig maar overslaan dus in
beweging blijven vonden we allebei, Jan lopend en ik met de Quest voor vandaag
met slechts 83 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten