24 januari 2008

Knipperende richtingaanwijzer


Donderdagmorgen kwart voor 10, zal ik gaan of zal ik wachten tot na de middag. Het eerste is gebeurd, omkleden en gaan. Een kort ritje maar wel even de benen strekken, na 65 km was ik weer thuis en slechts tijdens de laatste 5 km een paar lichte regendruppels gesignaleerd. Toen ik weer naar buiten keek, na onder de douche te zijn geweest, regende het even hard maar ook niet lang. Vanaf Middenmeer de Alkmaarseweg genomen richting Oude-Niedorp en verder richting Noord-Scharwoude op naar het Noordhollandskanaal dan linksaf door Koedijk en via wat onbekendere paden door Sint Pancras naar Heerhugowaard. Ik voelde me weer veilig in de Quest, vooral doordat ik één keer een rit heb gemaakt waarbij de richtingaanwijzers niet werkten en de claxon een bijna geluidloze dood was gestorven. Nu werkt alles weer als nieuw en vooral die richtingaanwijzer is voor mij belangrijk als je de “kap” er op hebt, dat bleek vanmorgen weer eens. Op een stuk rechte weg zag ik in mijn spiegel een paar auto’s van achter komen die maar niet voorbij wilden gaan voordat ik bij “mijn” afslag naar links was. De richtingaanwijzer aan en zonder problemen links, toen ik enkele honderden meters op de ingeslagen weg reed kwam de eerste auto naast me rijden en de chauffeur, overhellend naar zijn rechter portier waarvan het raam open was gedraaid, riep me toe “Jij geeft keurig netjes richting aan, daar kunnen een hoop fietsers van leren” kijk dat doet me goed er zijn dus ook mensen die positief reageren op een ligfietser. En over gezien worden of niet willen zien, dinsdag reed ik op de Flevoweg in zuidlijke richting (parallel aan de A7) en op de A7 reed een vrachtwagen ook in zuidelijke richting waarvan de chauffeur flink op de claxon drukte toen hij mij op grote afstand passeerde en de duim flink omhoog stak en zwaaide, dus helemaal op de andere rijbaan en ik min of meer achter de vangrail, je bent dus in een gele Quest niet onzichtbaar.

Geen opmerkingen: