10 juli 2019

Niet tussen de buien door, er midden in.



Lang heb ik gedacht dat het wel mee zou vallen maar de waarheid is “hard”. Zal ik wel of zal ik niet, gisteren was het eigenlijk wat te lang om het echt leuk te houden, 254 km moet je op een bepaalde leeftijd niet alle dagen doen, en om daarom vandaag thuis te blijven is het andere uiterste. Maar die voorspelde regen hield me thuis tot half 11 en toen kon ik de verleiding niet weerstaan, omkleden en even “luchten”.



Richting Alkmaarseweg werd ik al snel wakker geschud, omleiding het fietspad is afgesloten, keren en onder de weg door naar de parallelweg. Als ik later afsla om via de Langereis te gaan zie ik de koeien van “Klaver Koe” als het ware in protestmars samen scholen en wat mij toen opviel was één apart geval, bij nader bekijken van de foto’s denk ik dat het een rebelse koe is die anderen lastig valt vandaar een soort neusring anders heb ik er geen verklaring voor, het is in ieder geval geen onderscheiding wegens goed gedrag. Het was nog steeds bijna droog, af en toe een paar spatten en ik werd steeds optimistischer, het valt wel mee.

Iets verder zag ik een paar prachtig bloeiende planten de Datura voor zover ik weet die ’s avonds zo heerlijk kan ruiken. En weer ging ik verder, steeds de ronde wat groter maken tot op een bepaald moment de regen wat andere vormen aannam en ik de kortste weg naar huis heb opgezocht, ’t kletterde er over, wat ging het een tijdje hard.
De Quest is in jaren niet zo nat geweest en dat op zo’n “rot” eindje van 46 km.

Geen opmerkingen: