Koud maar de zon was heerlijk

Gisteren kon het niet i.v.m. een waardig afscheid van wederom een familielid die na 7 jaar dialyseren op 87 jarige leeftijd afscheid nam van het aardse leven, maar vandaag kon het weer volop. Eerst nog enige twijfel, wind en koud maar het verstand heeft goed gereageerd, “gaan met die banaan”. Ik was al een kilometer of wat onderweg toen ik bedacht dat ik wel weer een keer bij Kees van Hattem langs kon gaan in de Heerhugowaard.

In Wognum kwam ik langs het geraamte van een oude boerderij waar ik vaak binnen ben geweest als logé  bij een oom en tante van mijn moeder kant, wie weet wordt het net zo’n mooi pand als de boerderij in Grosthuizen waar ik alle keren versteld sta van de keurige staat van onderhoud. Met een beetje koers wijziging kwam ik op de Smaragd waar Kees en Marian ook al andere visite hadden.

Even kort bijkletsen en weer verder, langs de buitenkant richting Ursem waar ik werd ingehaald door de blauwe Mango van Piet Kunis. Stoppen  en heel even kletsen, Piet zat in/onder zijn “vaste overkapping” heerlijk uit de wind maar toen hij opende voor een praatje bleek de koude wind toch behoorlijk van invloed op de lengte van ons gesprek, niet verder afkoelen en weer verder. Piet ging er als een speer van door en ik kon hem heel goed laten gaan, de leeftijd en open rijden zijn waarschijnlijk factoren die mij wat rustiger laten rijden, zou verstand toch met de jaren komen, wie weet ?

Even een foto van de banpaal langs de dijk en dan op naar Hoorn waar JanPz Coen en de “Oude Waegh””een prachtig uitzicht bieden aan de eerste bezoekers van het terras.

Als ik later door Westwoud ga moet de volgende banpaal er ook nog even bij om verder te gaan via Wervershoof en Medemblik op naar Middenmeer waar de dagteller is gestopt op 96 km voor deze rit.