Op bezoek bij optimisten.

 

Nog steeds zijn ze bij Velomobiel in Dronten niet aanwezig, mogelijk vakantie. Dus nog niet op en neer voor banden en nog een kleinigheid. Dat betekent dat ik iets anders moet bedenken, geen probleem.

De "Ambtenaar" heeft alweer 1 wiek nog 2 te gaan. Ik had gehoord dat het met een vroegere lagere school kameraad niet zo goed ging m.b.t. zijn gezondheid, laat ik daar dan maar even heen gaan. Hoogkarspel is niet ver dus even op en neer voor een klein ritje voor vandaag is wel genoeg. Eerst even bij zus Margriet langs en daar even bellen met de man die ik wilde bezoeken, hij was thuis en reageerde heel positief en zo ben ik meteen weer opgestapt om in Hoogkarspel op bezoek te gaan. Siem (Aker)  was thuis en met zijn gezondheid gaat het gewoon slecht, om niet te zeggen heel slecht. In het gesprek wat we hadden vertelde hij dat hij als het ware opgesloten zat in de kamer 10 meter lopen was maximaal, niet meet naar boven en zo vertelde hij de gevreesde ziekte met uitzaaiingen en dat was nog maar het begin. Ik heb me wel weer gerealiseerd dat ik tot nu toe “stront” mazzel ben, we zijn van hetzelfde “bouwjaar” ( 1940) en ik vind 100 of 200 km fietsen helemaal geen bezwaar en zet dat maar eens naast elkaar.

We hebben koffie gedronken waarna ik weer ben opgestapt. Weer op de hoofdstraat bedacht ik dat het wel erg vroeg was om weer naar huis te gaan. Ik ga ook even naar neef Sander, ooit een niet onverdienstelijk wielrenner, maar helaas tijdens een wedstrijd stond er een auto op het parcours en dat werd hem noodlottig en zo zit hij daardoor al meer dan 20 jaar in een rolstoel vanwege een dwarslaesie maar hij is en blijft optimistisch Daar weer wat drinken en kletsen samen met zijn vrouw Paula. Na dit bezoek even mijn rondje afmaken en eindelijk thuis was het toch nog weer 89 km over Godswegen in Noord-Holland. Maar dit alles heeft me wel aan het denken gezet, wat ben ik mazzel, ik zie nog zoveel.

Via de "Zaanse Schans"

 

120 km

Dertig juni, weer een dag om te onthouden, waarom, nou omdat er mogelijk hier en daar tropische temperaturen op de meter komen te staan. Ik ben net terug van een rondje en zie dat het buiten 30,2 gr. C. is en binnen voelt het heerlijk koel maar het is wel 25,4 gr. C. Vanmorgen eerst even een boodschap doen bij de aardbeien verkoper. Tiny kreeg vandaag twee zussen op visite en dan is het prettig om wat extra van dat “snoepgoed” in huis te hebben, echte “zomerkoninkjes”.

Ze gaan weer verder

Het gaat heel vlot en in de bocht van het fietspad bij Oosthuizen zie ik de zussen staan net weer start gereed voor de volgende etappe. Even stoppen en enkele minuten later werd me nog nageroepen “Zeg maar dat we er aankomen” Bij Tiny even de aardbeien uit de fiets gepakt en toen was er meteen koffie met gebak voor me neergezet. Even later zijn de dames ook gearriveerd en kletsen we nog heel even waarna ik weer vertrek. Waar zal ik nu heen gaan, ik ha al een tijdje het plan om naar Zaanstad te gaan naar een oud klasgenoot van de Handelsavondschool, Jaap van der Jagt.

Dus op naar Zaanstad en ik zie wel of ze thuis zijn en inderdaad ik heb geluk Jaap en Diny zijn allebei thuis. Koffie of iets fris, het werd iets fris en later nog een stuk meloen wat er best in ging, Na enige tijd weer opstappen en richting huis in Middenmeer.

Ik ga via de “Zaanse Schans” waar het onwijs druk is, we dachten dat het zondag al vol was maar nu was het zeker het dubbele.

Onderweg zag ik in de Beemster dat er werd gecombined en op dat moment werd net de bunker van de combine gelost in een keepwagen wat behoorlijk stoof.

Langs de Langereis zag ik nog een Brug Mantia staan in volle bloei zo langs de weg. Als ik thuis ben blijkt het toch nog 120 km te zijn geweest met dit prachtige weer.

Nog even voor de visite komt.

 

De dagen gaan gewoon door net als andere jaren nog heel even en het is alweer augustus, de 8^e maand en wat voor maand gaat het worden, niemand weet het maar dat Juli op een heel goede manier sluit dat is wel zeker. Ik was van plan om nog even voor ik bezoek krijg een rondje te gaan fietsen, je en het meest voor de hand liggend is dan het HEM-rondje. Ik besluit om op de heenweg ook even bij de aardbeien langs te gaan er stond weer genoeg. Later bedacht ik dat dit eigenlijk niet zo’n goed idee was, ze liggen/staan dan altijd nog zo’n 70 km in de fiets te schudden. Thuis gekomen klopte dat inderdaad elke aardbei had wel een klein of groter kneusplekje. Elke keer voorzichtig over stukken weg waarvan ik wist dat er wat oneffenheden in zaten maar tenslotte maar besloten om gewoon door te rijden over klinkerstraten en al.

Door Hoorn even stoppen bij de Oosterpoort om een foto te maken en dan verder de dijk op richting Enkhuizen.

Onderweg één keer stoppen omdat de man de mij tegemoet kwam reageerde en ik hem ook herkende, Piet van Diepen uit Schellinkhout getrouwd met een vroeger buurmeisje Martha Aker. We hebben een heel tijdje staan kletsen ook over de eerste keer, dat was jaren terug in de Beemster. Al pratende over dit en dat vertelde hij dat hij wel in zijn vakantie periodes gewerkt had bij mijn zwager Arie Out op het loonbedrijf enz. enz. en zodoende kende hij ook mijn schoonzus Githa, de wereld is echt klein blijkt nu wel weer. De vaste route door Enkhuizen gaat als vanzelf en ik besluit meteen om maar over de weg te gaan en niet op de dijk daar rijden vakantiegangers genoeg.

In de Wieringermeer wacht de “Ambtenaar” nog op zijn wieken, z’n “kop” is al vernieuwd. En de banen graan kleuren langzaam geler en nog even dan barst de oogst weer los. De rit van vandaag wordt beëindigd na 91 km in de zon wat allang niet meer is gebeurd. Een klein stukje meefietsen klik dan deze link aan en we gaan .... https://youtu.be/8whzX2N_s5c

Ik was te laat

 

De dag begon goed in Middenmeer, af en toe zag ik de zon even maar dat was nog erg vroeg. Later kwam er meer bewolking maar het bleef droog maar bij Zuidoostbeemster was de weg hier en daar een beetje nat. Ja ik was weer even die kant opgegaan met de wetenschap dat Velomobiel gesloten is “moest” ik wel een andere route kiezen en dat was niet moeilijk.

Dus dan kom je niet met lege handen, een bakkie aardbeien kan nooit last, ze kreeg vandaag nog een paar oud collega’s op visite dus dan is het altijd goed. Eén bakkie koffie en daarna de dames alleen laten en m’n weg weer zoeken naar Middenmeer het werd een kris kras rondje. De dijk langs het kanaal volgen, waar overig verkeer vaak te zoeken is dus lekker doortrappen. Als ik later dus terug ga stop ik voor de oversteek om naar het kanaal te gaan en daar werd ik op mijn helm getikt door zwager Jan van ’t Hof die ook de oversteek zou maken.

Langs het Noord-Hollands kanaal in Noordelijke richting en dan passeer je Spijkerboor waar een pontje is om fietsers en voetgangers over te zetten.

Ik ga verder via West en Oost-Graftdijk om de weg verder te nemen langs Alkmaar. Ik passeer later de drie molens van de Schermer en zie dat de totale verbouwing van een boerderij vorm begint te krijgen als ik bij wat verder fiets. Het vierkant is het enige wat over is gebleven om de woning weer volledig in oude stijl op te trekken om het vierkant heen, echt zo als het al honderden jaren gaat.

 Bij een afslag naar Bobeldijk had ik een paar dagen geleden een meerkoet zien zitten broeden op zijn nest en dacht gelijk, volgende keer even een foto maken. Ik was te laat want de jongen waren al uit het ei en probeerden de eerste zwemervaring op te doen een vertederend beeld.

Bij Middenmeer zag ik de eerste combine van dit jaar wintertarwe maaien en dorsen oftewel combinen. Na 112 km staat alles weer binnen en was het weer een leuke ontspanning.

Een plaatje om vast te leggen op foto

 

Gisteren was het onmogelijk om te gaan fietsen, we hadden n.l. een “klein” feestje te vieren, Tiny gisteren en ik volgende maand, samen zijn we nu en straks  164 jaar en nog steeds niet oud. Vanmorgen eerst nog even alles van gisteren op een rijtje zetten en napraten over een zeer geslaagde verjaardag met heel veel familie en vrienden. Nu ik weer thuis ben begint het weer te “kriebelen” zal ik of zal ik niet even een klein rondje maken. Inderdaad het is een klein rondje geworden over de noordkant van het voormalige eiland Wieringen. Via Slootdorp naar De Haukes en dan naar de dijk langs het Wad. Ik had bedacht om vandaag dus een klein rondje te gaan fietsen en dan morgen even naar Dronten om een paar nieuwe binnen en buitenbanden te halen. Omdat ik er al eens ben geweest en zonder banden weer terug kon omdat er een briefje op het raam zat waarop stond dat ze wegens vakantie gesloten waren. Toen  heb ik eerst op de site gekeken en las dat ze open waren en om half 6 gingen sluiten. Ik heb uit veiligheid toch maar even gebeld. Nadat ik het een paar keer had geprobeerd en er niet opgenomen werd neem ik het zekere maar voor het onzekere en ga ik morgen niet naar Dronten, mij te link voor weer een sof reis.

 Tijdens mijn ritje van vanmiddag passeerde ik nog 2 mensen met een ligfiets, ik moest uitstappen om het klaphek te openen en heb gewacht tot deze 2 er ook aankwamen en eventueel ook moesten stoppen maar nu dus door konden fietsen. Maar ze stopten en er ontstond een mooie gesprek over het wel en wee van de ligfiets. Het eerste wat de mevrouw zei, : “Hij kent Meindert ook vast wel”, inderdaad Meindert Valentijn de Ontwerper/maker van hun beider fietsen. Ik heb gevraagd of ik een foto van ze mocht nemen om op mijn blog te zetten, totaal geen bezwaar dus hier één van de zeldzaamste foto’s uit mijn hele ligfiets “loopbaan” op klompen en met merkloze fietsen waar ze al jaren heel gelukkig mee zijn en Meindert zou er van opkijken als hij dit zou lezen.

Weer verder langs het Wad en bij de haven in Den Oever een paar foto’s maken van het havengebeuren en van af dat punt nog een foto van de Afsluitdijk bij de sluizen waar voorlopig niets gebeurd ten gunste van fietsers en dat alles na een rondje van slecht 41 km. Maar een geweldige ontmoeting onderweg.

Geen rozen maar wel aardbeien

 

Ik was al op tijd vanmorgen omdat ik van plan was om voor een feesteling van morgen rozen te kopen. Het werd een mislukking, een paar adressen in de Heerhugowaard opgezocht en daar waren de telefoonnummers niet meer in gebruik, een adres waar ik wel meer was geweest leek uitgestorven voor bezoekers had ik vorige week al ervaren en de plaatselijke bloemenhandel op het dorp zou open zijn om 9 uur tot 14.00 uur en daar was ook geen “kop”  te zien, ik was er klaar mee, dan maar niet.

De richting was om uit te waaien na deze frustratie, richting de aardbeien om een doosje bij Tiny te brengen en één voor mezelf. Onderweg bedacht ik dat dit nooit goed kon komen, één bakje bij Tiny afgeven en dan door om het HEM-rondje er aan vast te plakken, bij Tiny staat zo’n doosje 20 km te “trillen” in de Quest maar daarna m’n rondje afmaken zou voor mijn doosje nog eens zo’n 120 km staan te schudden dan is het waarschijnlijk aardbeien jam, simpel, laat beide doosjes maar in de “Zuidoost” en ga op de terugweg maar om nieuwe, als ze er dan nog zijn.

Het is allemaal goed gekomen, koffie in de “Zuidoost” en daarna richting het aardbeien adres. Het is tussen half 1 en één uur en waarachtig hij zit te lunchen maar heeft weer nieuwe voorraad aan de weg staan.

Weer twee bakjes afgerekend en op naar Middenmeer, de lucht begint hier en daar een vervelend uiterlijk te krijgen, kleine buitjes of worden het stortbuien, het tempo gaat flink omhoog want vandaag heb ik voor het eerst de kap thuis gelaten, bij vertrek was er volop zon. Thuis gekomen kon ik de spatten op het windschermpje tellen dus dat is mee gevallen, later viel er wat meer maar die 85 km van vandaag hield ik alles droog.

Zo blijf je bezig.

 

Wat een prachtige dag, na de afgelopen dagen vandaag maar een kleiner rondje, even naar Zwaag kijken hoe het met Leo gaat die onlangs een pacemaker oftewel een hulpmotor heeft “gekregen”. Het kon beter zei hij maar ik ben er nog met  m’n 87 jaar.

Het rondje werd inderdaad niet groot, na de koffie nog even via Obdam naar Tom en Gerda en dan is het wel goed voor deze week.

Ik kom dan langs de aardbeien en besluit een doosje voor Gerda mee te nemen en dat ging nog maar net aan. Ik was de derde en na mij kwamen er nog wat liefhebbers wat tot gevolg had dat de laatste man nog slechts één doosje had.

Als ik op weg  naar Middenmeer weer bijna in de polder ben en de brug oversteek is het één twee drie een enorme sis en merkte ik dat links voor leeg was, zomaar in een seconde en dan moet je wisselen. Achter de stoel staat altijd een half opgepompte reserve dus dat was snel geregeld. Het oppompen gaat wat moeilijk, telkens liep hij weer leeg, oorzaak het ventiel zat schuin op de afsluiting en dan komt hij nooit op spanning. Uiteindelijk had ik het idee dat het goed zat hoewel ik nooit verder kwam dan 5 Bar. en na hooguit 1 km weer zo goed als leeg was. Nu alleen de binnenband wisselen en met moeite op 5 Bar. weten te brengen. In het loopvlak kon ik geen scherp materiaal vinden en besloot dat thuis maar goed na te kijken. En zo houd je werk, één lekke band 2x wisselen en thuis vaststellen dat zowel buitenband als twee keer de binnenband in de vuilnisbak konden. Een scheur in de zijkant buitenband niet eens in het loopvlak maar wel duidelijk te zien. Dit was dus het ritje van vandaag wat ik me lang zal herinneren, kort, 63 km en ellende met de banden sinds maanden. Maar volgende keer maar even naar Dronten fietsen om één en ander weer aan te vullen.