Vanmorgen heel lang getwijfeld, zal ik wel of zal ik niet. Het regende een heel klein beetje en ik was eigenlijk niet van plan om te gaan, dus een mooie smoes om thuis te blijven. Maar het vlees is zwakker dan de wil en zo ging ik rond een uur of één toch nog voor een klein rondje. Even over Wieringen langs het Wad en dan weer naar huis. En dan maak je het toch weer mee, allemaal simpele dingen maar toch ………..
Bij het verlaten van het dorp viel me nu op dat ook dicht bij huis heel veel kleurige bloemenperken zijn te zien langs de Brugstraat, maar verder is er weinig wat mijn aandacht trekt. Het is niet koud maar er staat langs het Wad toch nog wel een pittig windje.
Ik volg de dijk en zie verschillende velden die zijn bevolkt door Rotganzen de donkerste in z’n soort.
Later ga ik de dijk over en kom langs het water in de verte zag ik ze al staan, een grote “club” scholeksters en bij het “eilandje” in de bocht zijn de kluten druk bezig met hun nesten. Aan het eind ga ik door de passage waar ik net doorheen kan, met links en rechts 2 tot 4 centimeter ruimte, langzaam kom ik op de kade bij de kotters. Bij één van die boten die er al een hele poos ligt volgens een plaatselijke bekende, wordt het geheel gerenoveerd en wordt de voormalige kotter omgebouwd tot zeilboot.
Als je even staat te kletsen met zo iemand komen er twee mannen vanaf die boot aanlopen en hebben alle interesse in de Quest en zo ontstaat er weer een nieuw gesprek, de éne is Fransman en de ander is Italiaan die allebei aan de verbouwing van de boot werken. En zo zie je maar weer, met ja en nee zeggen kom je niets aan de weet en is het verhaal snel over, maar open staan voor iedereen geeft achteraf altijd een prettig gevoel dat past in de samenleving. En zo kwam ik weer thuis na 41 km en blij dat ik ben gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten