Gistermiddag schreef ik nog, “tot morgen, als alles goed gaat”, is zo iets nou een soort telepathie want het ging bijna niet goed. Geen ernstige verkeersproblemen of gevaarlijke situaties maar wat problemen met de Quest en dat precies op zijn “verjaardag”. In de afgelopen 3 jaar heb ik zo serieus mogelijk het aantal lekke banden proberen te achterhalen, als ik niets vergeten ben zijn dat er rechtsvoor 18 en linksvoor 10 aangevuld met de achterband die 13 keer moest worden geplakt of vervangen, tot een leuke aanvulling zorgde de achterband vanmorgen met zijn 14e lekkage. Met elkaar dus in totaal 42 keer lek, is dat veel, ik vind het nogal talrijk, maar over 36.003 km valt het eigenlijk ook wel weer mee. De voorbanden heb ik ongeveer om de 8.000 km vervangen terwijl de achterband vandaag voor vertrek is vervangen, dat komt neer op 18.000 km per band ( helaas kan dit type niet meer worden geleverd). Maar dan de problemen van vandaag die er toe hebben geleid dat ik eerder naar huis ben gefietst dan mijn bedoeling was. Ik was eerst van plan naar Oudemirdum te fietsen maar nadat ik op de buienradar had gekeken en het weersbericht er naast had bekeken leek het me niet helemaal aantrekkelijk, dus dan maar een korter ritje. Richting Medemblik en Wervershoof en dan over de dijk langs het IJsselmeer naar Enkhuizen. Het ging allemaal heel voorspoedig, in Enkhuizen van de dijk af en dan een klein stukje langs het fietspad en daar gebeurde het, tenminste daar hoorde ik een tikje bij het achterwiel. Mijn eerste gedachte was dat er mogelijk iets aan de band was blijven plakken dat bij elke omwenteling ergens tegenaan tikte, dus stoppen en de band afvegen maar er zat niets in de weg en alles draaide geruisloos. Wat kan het dan wel zijn of het is nu over, weer in de fiets en nog maar net opgang begon het weer, dus er is wel iets maar wat, het leek wel op een gebroken spaak. De fiets op z’n kant in het gras en het wieldoekje eraf genomen en toen de spaken even “aanknijpen” de eerste kant was helemaal in orde en toen de andere kant, de tweede greep was al raak, een kapotte spaak, maar het kopje zat er nog op dus is er meer aan de hand, na wat beter in het “hart” van het mechanisme te hebben gekeken zag ik dat er een stukje uit de rand van de naaf was gebroken en zodoende hingen er 2 spaken in de ruimte. Met de nodigde voorzichtigheid ben ik terug gereden naar Middenmeer maar durfde niet overal vol aan te zetten, veronderstel dat er nog meer afbreekt dan zou ik moeten lopen. Ik denk dat ik morgen maar naar de “dokter”in Dronten ga met de fiets op de kar want na 36.003 km in precies 36 maanden mag hij wel een dagje rust hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten