13 januari 2022

Het HEM-rondje met herinneringen.

 


De start was nou niet direct geweldig, zwaar bewolkt en nog een beetje mist maar het zou allemaal opgelost worden en dan komt de zon erbij is beloofd. En het is allemaal uit gekomen onderweg werd het steeds een beetje lichter. Het was de bedoeling om even naar broer Ben te gaan en dan niet via de kortste weg, eerst het HEM-rondje en dan terug even van de route af in Wervershoof. Het gaat allemaal voorspoedig en na Hoorn kom ik op de dijk richting Enkhuizen.

Overal is het stil, ik kom geen kop tegen, vanaf Hoorn tot aan Enkhuizen, 1 fietser en 2 wandelaars dat was het.

Bij het strandje van Frans ( voor kenners) liepen wat meer koeten en verder bleef het stil. Na Enkhuizen via Andijk naar Wervershoof en naar mijn broer, als ik de afslag neem zie ik hem net uit de auto stappen dus ik ben precies op tijd voor koffie met koek en we zitten gezellig te kletsen tot ik weer op stap en de laatste 20 kilometer onder de wielen door laat draaien.





Via Medemblik naar de polder, de “molenpolder” i.p.v. Wieringermeer, er staan er nogal wat. De eerste witte bouwsels in mijn “leefgebied” zijn windmolen “De Ambtenaar”, gemaal Lely en de witte boerderij van voorheen Teun Vermaat, later Jan van Bergen en nu ????. Vermaat bracht tegen de Kerstdagen altijd een haas en een fazant die hij had geschoten om onder het personeel van de Z.W.M. te verloten. Ik zal het nooit vergeten, wij waren in september getrouwd en woonden in een Zweedse noodwoning aan de Schagerweg toen er ’s avonds op de deur werd geklopt en één van de buitendienst mannen een haas kwam brengen voor de Kerstdagen van Teun Vermaat, ik was de gelukkige bij de verloting. Dat is ondertussen al ruim 59 jaar geleden, zou ik oud worden ????  (ik hoop het wel) .

Via de Westermiddenmeerweg  waar de mollen een groot areaal beheren kom ik toch weer thuis na 92 km en in de zon.

Geen opmerkingen: