Na de rit van gistermiddag met Kees las ik ’s avonds op zijn blog dat hij vandaag even naar Wim zou gaan om daar een kleinigheid op te lossen i.v.m. een ketting die volgens Wim niet op de normale manier door de buisjes van de fiets zou lopen. Omdat ik niet wijzer ben had ik het idee dat Kees wel ongeveer klaar zou zijn als ik daar mijn neus ook zou laten zien, niets bleek minder waar, Kees was nog in geen velden of wegen te zien. Of zou zijn fiets binnen staan bij Wim op De Woude, nee de garagedeur was op slot dus hij is er nog niet. Voorzichtig nam ik de deurkruk in mijn handen en op mijn groet van “Hallo” kwam de stem van Marian, Wim’s vrouw die bij tafel zat te lezen, “Kom verder, Wim is bij het kippenhok” inderdaad Wim speelde voor “Picasso” de verf die op het “kippendomein” was gespoten of gesmeerd bij aflevering, bleek van dermate slechte kwaliteit, dat het de hoogste tijd was om daar iets aan te doen. Marian had ondertussen al koffie ingeschonken en samen met Wim hebben we koffie gedronken tot op een bepaald moment de deur open en dicht ging en Kees binnen was gekomen. Marian had al gezegd dat Kees meestal zo rond half 12 kwam en daar bestond nu geen twijfel meer over, hij reed op tijd, het was half 12. Na wat kletsen en nog een bak koffie is Kees aan zijn klus begonnen en ben ik weer verder gegaan. Ik was heel serieus van plan om naar Oostzaan te fietsen maar toen ik op het fietspad kwam leek het me ook wel weer een keer leuk om eens de andere kant op te gaan, richting Noordzeekanaal, en zo werd het plan totaal omgezet i.p.v. linksom ging ik rechtsom. Het was jaren terug dat ik hier weer een keer fietste en alles leek nog als 10 jaar geleden, de oversteek van de autoweg dan 50 meter rechtsaf en dan links langs de Naernaschevaart over de Vaartweg. Het enige wat ik daar nog niet eerder had ervaren was een meneer die al fietsende zijn trouwe viervoeter uitliet. Nadat ik op de claxon had gedrukt opdat hij niet zou schrikken als ik daar met een gangetje zo tussen de 35 en 40 km zou passeren keek hij om en zijn reactie was “Doe normaal man” onnozel als ik dan ben vroeg ik hem hoe dat dan wel zou moeten, ik kon hem niet verstaan omdat de afstand tussen ons gelukkig snel groter werd maar het leek ’t meest op een verwensing, zielige man zullen we maar zeggen. Ik had al een keer de z.g. “Fortenroute” gereden in de periode dat ik nog met de racefiets ging en nu nam ik die weer, het viel me tegen, ik moest te veel afremmen voor mijn gevoel en bovendien waren er hier en daar wat boomwortels onder het wegdek die hun aanwezigheid kenbaar hadden gemaakt door het asfalt wat omhoog te drukken, nee het reed niet echt lekker hoewel de omgeving altijd leuk is vooral als je er al jaren niet bent geweest. Op een bepaald moment heb ik richting Uitgeest genomen en aan de onderkant van het meer richting Akersloot en zo op naar Alkmaar. Als je eenmaal weer zo ver bent is het weer bekender terrein en is het naar Middenmeer het bekende “fluitje” en zit je in no time weer thuis maar niet voordat ik nog een paar foto’s had gemaakt van de entree bij het dorp, best mooi als je het wilt zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten