Vandaag komt er niet te veel van een rondje wegtrappen, het weer lokt niet helemaal en je moet ook wel eens iets anders doen. Toch wil ik nog even een kort verhaaltje toevoegen over een ritje wat ik gisteren heb gemaakt. Zoals reeds heb geschreven in Wognum was het min of meer niet leuk bij het totale DSB gebeuren. Maar verder over Zwaagdijk was het des te ontspannender, eerst weer even een zak “Elstar” appels gekocht voor € 2,- langs de weg en verder richting Zwaagdijk-Oost mijn geboorte “stekkie” maar voordat ik daar zou komen passeer ik een in het oog springend kenmerk van Zwaagdijk, “’t Weeltje” ooit ontstaan door een dijkdoorbraak in de Zwaag(dijk) maar al sinds mijn prille jeugd het kenmerk van schaatsen in de winter. In die tijd leek het ’s winters altijd wel een aantal weken “schaatsweer” te zijn en dan was ’t Weeltje, een in mijn ogen, enorme waterplas, maar als ik het nu passeer denk ik wel eens, hoe kon je hier flink schaatsen, één keer een flinke haal en je zit op de kant of zijn dat maar jeugdherinneringen, nu is het een “knappe” vijver en dan is het op. Maar om er even stil te staan of even op het bankje te zitten geeft wel een enorm gevoel van totale rust, misschien ook wel omdat er op dat moment geen ander verkeer in de buurt was. ’t Weeltje heeft en had iets wat niet te omschrijven is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten