05 november 2019

En toen sprak ik één van de "dijkwerkers"




Ik ben er weer, gisteren kwam het er niet van omdat het gisteren een speciale dag was van gedenken en herdenken en zo’n dag komt er altijd wat extra visite. Maar vandaag kan het weer, een klein rondje om weer te wennen aan het ronddraaien van het trapstel en dat viel achteraf best mee, het ging goed. Ik was niet van plan om ver te gaan dus een rondje over Wieringen en dan door het Robbenoordbos in het noorden van de polder lijkt me wel voldoende voor vandaag.




Op Wieringen neem ik de Quarantaineweg langs ’t Wad, even uit de fiets omdat hier een poortje open moet om verder te kunnen fietsen. Het weer werkt niet mee om een leuke heldere foto te maken dus het is hier en daar stoppen en situaties opzoeken om het nog een beetje aanvaardbaar te laten lijken.

Als ik bij de haven kom is het goed te zien dat alles is vernieuwd, een echte ouwe Wieringer vissersschuit, de WR 173  ligt standaard aangemeerd in het hoekje van de haven en een meer recente uitvoering van een “soortgenoot” heeft de netten nog buitenboord hangen en vaart voor de haven ingang.  Ik kijk nog even hoever ik kan komen met de fiets om iets waar te nemen van de werkzaamheden op de Afsluitdijk maar dat stelt niet veel voor dus bij de viskiosk maar keren en weer terug. Met een scherpe bocht naar links ga ik  onder de A7 door om mijn weg naar huis te vervolgen.
Als ik hier onder door ga voel ik dat links voor lek is, helaas, even stoppen en vervangen. Laat ik nou net op die plek iemand ontmoeten die, zoals hij vertelde, vroeger ook fanatiek ligfietser is geweest, tegenwoordig komt het er zomaar niet meer van. Hij was wel geïnteresseerd hoe de band vervangen ging worden en zag dat met de half opgepompte band achter de stoel het een werkje van enkele minuten was en al kletsende vertelde hij dat hij werkte aan alle veranderingen aan de Afsluitdijk. Zijn werk was plannen van diverse werkzaamheden met o.a. de vismigratie en als je dan hoort wat daar allemaal aan te pas komt om een gat in de dijk te maken en tocht hij autoverkeer door te laten gaan. Daarbij heb je ook te maken met andere bedrijven die kabels en leidingen beheren en dan is het weleens moeilijk om alle “koppen” in dezelfde richting te krijgen begreep ik wel. Hij sliep op de z.g. slaapboot die in de hoek van de Zuiderhaven ligt langs de Stontelerweg en in de weekenden was hij thuis in Groningen. Hij, als planner, was vol goede moed om tijdig klaar te zijn met deze enorme klus maar was er wel van overtuigd dat er nog heel wat hindernissen op de weg zouden komen.






Ik heb mijn kleine rondje afgemaakt via het Robbenoordbos waar het hier en daar flink nat was en waar door de bladeren het moeilijk was om de juiste koers te volgen. Toch nog een heel verhaal ondanks die slechts 48 km die heerlijk ontspannen zijn afgelegd.                         





Geen opmerkingen: