Ik ben er weer, gisteren kwam het er niet van omdat het
gisteren een speciale dag was van gedenken en herdenken en zo’n dag komt er altijd
wat extra visite. Maar vandaag kan het weer, een klein rondje om weer te wennen
aan het ronddraaien van het trapstel en dat viel achteraf best mee, het ging
goed. Ik was niet van plan om ver te gaan dus een rondje over Wieringen en dan
door het Robbenoordbos in het noorden van de polder lijkt me wel voldoende voor
vandaag.
Op Wieringen neem ik de Quarantaineweg langs ’t Wad, even uit de fiets
omdat hier een poortje open moet om verder te kunnen fietsen. Het weer werkt
niet mee om een leuke heldere foto te maken dus het is hier en daar stoppen en
situaties opzoeken om het nog een beetje aanvaardbaar te laten lijken.
Als ik
bij de haven kom is het goed te zien dat alles is vernieuwd, een echte ouwe Wieringer
vissersschuit, de WR 173 ligt standaard
aangemeerd in het hoekje van de haven en een meer recente uitvoering van een “soortgenoot”
heeft de netten nog buitenboord hangen en vaart voor de haven ingang. Ik kijk nog even hoever ik kan komen met de
fiets om iets waar te nemen van de werkzaamheden op de Afsluitdijk maar dat
stelt niet veel voor dus bij de viskiosk maar keren en weer terug. Met een
scherpe bocht naar links ga ik onder de
A7 door om mijn weg naar huis te vervolgen.
Als ik hier onder door ga voel ik
dat links voor lek is, helaas, even stoppen en vervangen. Laat ik nou net op
die plek iemand ontmoeten die, zoals hij vertelde, vroeger ook fanatiek
ligfietser is geweest, tegenwoordig komt het er zomaar niet meer van. Hij was
wel geïnteresseerd hoe de band vervangen ging worden en zag dat met de half
opgepompte band achter de stoel het een werkje van enkele minuten was en al
kletsende vertelde hij dat hij werkte aan alle veranderingen aan de
Afsluitdijk. Zijn werk was plannen van diverse werkzaamheden met o.a. de
vismigratie en als je dan hoort wat daar allemaal aan te pas komt om een gat in
de dijk te maken en tocht hij autoverkeer door te laten gaan. Daarbij heb je
ook te maken met andere bedrijven die kabels en leidingen beheren en dan is het
weleens moeilijk om alle “koppen” in dezelfde richting te krijgen begreep ik wel.
Hij sliep op de z.g. slaapboot die in de hoek van de Zuiderhaven ligt langs de
Stontelerweg en in de weekenden was hij thuis in Groningen. Hij, als planner,
was vol goede moed om tijdig klaar te zijn met deze enorme klus maar was er wel
van overtuigd dat er nog heel wat hindernissen op de weg zouden komen.
Ik heb
mijn kleine rondje afgemaakt via het Robbenoordbos waar het hier en daar flink
nat was en waar door de bladeren het moeilijk was om de juiste koers te volgen.
Toch nog een heel verhaal ondanks die slechts 48 km die heerlijk ontspannen
zijn afgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten