Op pad gaan met een zwak zonnetje en thuiskomen met een licht regenbuitje, ja dat kan allemaal als het geen vriezend weer is. Als eerste naar Alkmaar en even bij Gerard, mijn zoon, om een bakkie. Als ik aankom even op de claxon drukken en even wachten dan komt hij beneden om open te doen, een paar mensen die net aankomen lopen vragen voor wie ik nu claxoneer. “Voor die meneer die hier boven op het hoekje woont” en meteen ging de deur open. Na de koffie met koek ben ik St.Pancras uit gereden om via, via de weg te vervolgen richting de dijk langs het Markermeer.
Eerst onder het fietstunneltje door en dan langs de drie molens van Schermerhorn steeds meer in Oostelijke richting.
Iets verder zie ik een hele groep zwanen waarvan er één het ijs nog eens uitprobeert, het is nog sterk genoeg lijkt mij. Op de detail foto is goed te zien waarom het beest de naam “knobbelzwaan” heeft verworven.
Als ik Hoorn ben gepasseerd en net het surfgebied bij Schellinkhout achter me heb gelaten passeer ik een paar dames waarvan er één mijn naam roept dus remmen en ziedaar schoonzus Tineke herkende de gekko en meteen stond het voor haar vast “Daar moet Pé aankomen”. “Ga je ook naar het kruiende ijs kijken” vroeg ze, niet bewust maar daar zal ik dan vanzelf langs komen en dat is ook zo gegaan.
Op een bepaald moment heel voorzichtig over de keien naar beneden gelopen en een paar foto’s gemaakt. Ik hoor geregeld gekraakt van het ijs wat met deze wind nog in beweging is. Er komt ook een fotograaf langs die vraagt of hij van mij enz. een foto mag maken geen bezwaar en als hij wat stuurt zet ik die op mijn blog. Het is overigens behoorlijk fris langs het water waar de wind over de ijsvlakte van ze zijkant komt. Het is verder eigenlijk gesneden koek, Enkhuizen en dan langs de dijk verder naar Medemblik en uiteindelijk naar Middenmeer waar de 115 km is volgemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten