Het blijft spannend, waar zal ik vandaag terecht komen. Mijn oudste broer kan weer ongeveer terug zijn van een langere vakantie dus daar maar even langs. Mezelf weer “opgetuigd” om min of meer sportief van huis te gaan en ik mag zeggen dat het redelijk is geslaagd. Op naar Wervershoof, daar wonen volgens het telefoonboek wel zo’n 40 of 50 families Koomen dus keus genoeg zou je zeggen, maar slechts (gelukkig) twee zijn maar broers van mij. Toen ik op zijn adres was aangekomen bleek er nog geen teken van leven te zijn dus zijn ze nog niet thuis. Dan maar een paar honderd meter verder naar mijn oudste zus en haar man. Toen ik daar kwam leek ook alles uitgestorven hoewel er wel gezellige muziek was te horen, wat bleek, zwager Piet had weer een “nieuwe” accordeon en speelde erop dat het een lieve lust was. Daar de nodige koffie gedronken en tenslotte toch maar weer verder. Tot nu toe heeft dit alles nog weinig met fietsen te maken, maar ja, je kletst wel eens wat in de ruimte. Al trappende kwam ik via allerlei wegen en niet te vergeten omwegen in en door Hoorn en daar heb ik vooral omwegen gereden, ik was er min of meer verdwaald. En eigenwijs als ik dan ben dacht ik dat ik elke keer op de juiste weg zat om weer buiten de stad te komen en niet op het schermpje van de GPS kijken, ik heb het geweten, toen ik er erg in kreeg dat ik weer het zelfde rondje reed heb ik toch maar het zekere voor het onzekere genomen en even rustig de techniek geraadpleegd, gewoon tweede straat rechts en je zit op de Willemsweg en toen wist ik het weer. Toen verder buiten Hoorn langs de dijk richting Scharwoude, Schardam, Etersheim, Warder en Edam. Bij het begin van Edam op het Oorgat, hoe komen ze aan zo’n naam, moest ik een hele tijd wachten voor de weg weer vrij was. Er kwam een vrachtwagen met een zomerwoning erop die maar net langs de bomen en palen en geparkeerde auto’s kon, dus geduld en nog eens geduld, terug rijden leek me ook geen optie, maar na enige tijd was alles weer voorbij en kon ik weer verder. Via het Edammerdijkje ben ik naar Middelie gereden en vervolgens naar Oosthuizen en toen via Beets naar Avenhorn. Onderweg ben ik twee keer gestopt voor een paard, de eerste keer was dat net voorbij Warder langs de IJsselmeerdijk, de jongedame liep met het paard en stelde het zeer op prijs dat ik was gestopt vertelde ze mij, we hebben even wat gekletst en het beest had er verder helemaal geen problemen mee. De tweede stop was op het Zeevangsdijkje net na Edam, hier kwam een paard op mij af met achter zich een kar met een meneer en mevrouw op de bok, het beest had er meer moeite mee dan de eerste, een beetje springen en van angst zijn behoefte doen op de openbare weg, echt een “wildschijter” zoiets is toch geen wildplassen anders moet het nog bestraft worden ook volgens de mensen die het voor het zeggen hebben. Mijn ritje heb ik zonder verdere opvallende voorvallen af kunnen maken en bracht mij met heel veel voldoening na 110 km weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten