Vanmorgen leek het er nog niet erg op, maar vanmiddag was het weer als vanouds, licht bewolkt later zelfs volop zonneschijn en een licht windje ergens uit westelijke richting. De plichtplegingen in huis zijn weer aan kant en alles leent zich voor een tripje naar ……………, ja waar naar toe ? Nou weet ik meestal niet waar ik naar toe zal gaan maar als ik dan goed en wel van start ben komt er meestal wel een doel in beeld. En zo ook vanmiddag, eerst dacht ik laat ik even langs Kees rijden in “De Waard” maar mijn stuur ging eerder rechtsom en zo ben ik redelijk afgedwaald van mijn eerste plan. Langs Winkel naar de Hartweg en die helemaal uitrijden met een paar kleine afwijkingen over de Speketersweg en steeds maar verder in het koolland verstrikt raken, op alle wegen en zelfs hier en daar op de fietspaden ligt “bagger” vermengd met koolbladeren, ongelukkig als je daar remmen moet. Helaas ik moest op een bepaald moment remmen omdat een automobiliste voorrang nam door een wagen geladen met kool te passeren en op mijn weghelft een inhaal oefening had gepland, doordat ik volop in de remmen ging en de fiets een beetje dwars op de weg begon te glijden koos de mevrouw eieren voor haar geld en dook alsnog achter de koolwagen waardoor ik zonder kleerscheuren verder kon. Echt, dat de gemeenteverordening dit toelaat is onbegrijpelijk, maar in de raad zullen ook wel kooltelers zitten en dat krijg je natuurlijk “geen” problemen. Gelukkig kwam ik toch door de koolbarrière heen en via alle St.Maartens, van *brug tot *vlotbrug en belande op de Westerduinweg iets voor Petten. Als je Petten zegt denk je aan de Hondsbosschezeewering dus via de oprit over de dijk langs het water en tegenwind in richting Hargen waar verschillende wandelaars vanaf het strand aan kwamen lopen. Vanaf dat punt ben ik door de duinen naar Schoorl gereden en heb onderweg nog een plaatje geschoten van de prachtige natuur. Op mijn laatste stukje naar huis erger ik me elke keer weer aan het fietspad, waar het overgaat van Oudeprovincialeweg in Westfriesedijk ligt een vaste “brug” in het wegdek en fietspad. Het ergernis gevende deel is uiteraard het fietspad wat al zo’n 10 cm lager ligt over de lengte van de “brug” en elke keer als je niet op tijd behoorlijk afremt maak je een duikeling naar beneden en vervolgens een klap omhoog omdat de wielen niet op zulke oneffenheden zijn berekend. Gelukkig komt vervolgens een ruime bocht naar beneden de polder in en ben je weer op snelheid maar het blijft alle keren oppassen. Het rondje was iets meer dan ik op het oog had, maar niet zeuren 82 km is echt niet te lang, anders plan je maar van te voren zullen kenners wel zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten