De spreekbeurt van Jochem Talsma

Vandaag is het de grote dag voor Jochem Talsma als 9 jarige gaat hij een spreekbeurt houden over de “velomobiel” in het algemeen, niet specifiek zijn vaders fiets, een Quest, maar een algemeen promotieverhaal met beeld en al voor de hele groep van de lagere school in Drieuizen. Ik ben al op tijd vertrokken naar Heerhugowaard om samen met Kees en Marian van Hattem naar Driehuizen te fietsen, een heel klein dorpje tussen West-Graftdijk en Stompetoren, waar alles op en bij de school nog echt gaat zoals het wenselijk is, orde en regel staan hier mijns inziens nog heel hoog in het vaandel. Eerst werd er bij de familie Talsma nog koffie gedronken en toen wij daar arriveerden stonden André uit Den Helder en Win uit De Woude er al. Even later kwam ook Henk uit Zwaag en zo vormden we een zestal “velomobielisten” die Jochem kwamen steunen bij zijn werkstuk en de presentatie er van. In de school leek het wel een andere wereld, computers en een elektronisch schoolbord waarop de presentatie goed naar voren kwam en daarbij zijn klasgenootjes die vol aandacht luisterden naar de keurige uiteenzetting van Jochem, het kan niet anders, een dikke 9 heeft hij zeker verdiend volgens mij. Na afloop van zijn verhaal ging iedereen naar buiten en konden er vragen worden gesteld over de velomobielen die op het schoolplein stonden, maar vooraf gaf Jochem nog duidelijk aan, niet aan de fietsen komen, alleen vragen stellen en luisteren naar de eigenaars. Vele vragen kreeg Wim over zijn elektronische “voetverwarmers” en de racekap en één opmerking van een meisje was duidelijk, “Als ik mocht kiezen nam ik toch een auto voor zoveel geld”. Op het moment van vertrek bleek dat Henk geen reserve band bij zich had en dat een eventuele lekke band voor problemen zou kunnen zorgen, de reserve band werd ter plekke opgelost en ik ben meegereden tot een paar kilometer voor Zwaag zodat bij een “noodgeval” hulp nabij zou zijn maar alles bleef heel en zo scheiden onze wegen bij het viaduct over de A7 van Bobeldijk naar Zwaag. Ik ging hier linksaf naar Wognum enz. en Henk ging rechtdoor, na een afstand van 82 km stond ik weer thuis en was de vulling voor de wasmachine weer aan bod en kon ik onder de douche.