De polder gaat de lucht in.

Wat ik bijna mee heb gemaakt op een ritje van nog geen 20 km, op mijn zij gaan. De voorspellingen zijn prachtig, geen wolken en veel zon en daarbij hoor ik een paar omroepsters verkondigen, met heel veel bravoure “Het wordt weer een warme dag”, dan heb je toch weinig kijk op de werkelijkheid denk ik. De waarschuwing is wel dat er flinke windstoten kunnen voorkomen en bij controle van de “weerprofeet” die aan de wand hangt knippert er een waarschuwingsdriehoekje dus voorzichtigheid is geboden. Het is tegen half 11 als ik het ga proberen, de route uitgezocht langs de Alkmaarseweg, recht tegen wind in en misschien even naar Kees van Hattem in “de Waard”. Op een bepaald moment toen ik nog in het dorp reed dacht ik dat er ergens brand was, er hing een nevelachtige sluier tussen de huizen maar toen ik op de Alkmaarseweg kwam was het duidelijk. De polder ging gedeeltelijk de lucht in, wat een stofwolken van fijn zand die door de lucht gingen vanaf een perceel wat op de hoek van de Kolhornerweg en de Alkmaarseweg ligt. Een paar foto’s maken en weer verder, maar niet erg ver. Aan het einde van deze weg waar de bomenrij geen bescherming meer geeft kreeg ik de volle laag en slingerde de fiets veel te veel naar mijn zin dus omkeren en op huis aan, ik doe het voor mijn plezier en neem verder geen risico. En toen kwam het bij het oprijden van mijn pad vanaf de straat gaat het uiteraard iets omhoog, voorzichtig reed ik het pad op en net op dat moment kreeg de wind vat op de Quest en kon ik door de geringe snelheid gelukkig een hand aan de grond krijgen waardoor ik niet om ging. Mijn zoon die net achter mij aan kwam met de auto zag het gebeuren, “Stevige actie was dat van je” was zijn commentaar. Het is allemaal hierbij gebleven en ik hoop volgende keer weer een “knap” ritje te kunnen maken zonder deze extra windstoten.