De 70.000 km is vol.

En weer is het maandag en weer schijnt de zon, er komt geen eind aan het mooie weer. Vorige week had ik het nog met Kees gehad over samen een ritje maken, Kees wilde nog een keertje naar de afdeling  “zandsuppletie” met zeehonden, helaas vanmorgen had Kees andere bezigheden dus ging ik alleen op pad. Eerst even naar neef Pé en zijn vrouw Corrie omdat die me afgelopen week hadden gebeld, Corrie was alleen en samen hebben we even in het kort alles weer op een rijtje gezet en vervolgens ben ik verder gegaan richting Schoorl om via de Schoorlsezeeweg op mijn bestemming te komen. De eerste plaats waar ik moest afremmen voor andere “verkeersdeelnemers” was op het fietspad kort voor Schoorldam een koppel ganzen nam voorrang, ik ben “echt” wel een natuurliefhebber anders zou jezelf toch zo’n grote vis meenemen i.p.v. die aan zo’n blauwe reiger te laten zoals afgelopen zaterdag. Door Schoorl gaat allemaal als in een stroomversnelling hier en daar afremmen en dan weer door hoewel omhoog op die bewuste Schoorlsezeeweg remt wel pittig af door de stijging maar er was geen vee wat deze keer ergens anders zijn voedselbron had gevonden denk ik. Als ik omhoog ga bij de “Strandjutter” is er wel iets veranderd maar het meeste is nog als de laatste keer dat ik hier was, hij ziet geen zee meer, het jutten is over. Dan door langs de dijk en zo’n kilometer of 4 verder ga ik omhoog en zie dat er weer belangstelling genoeg is voor de zeehonden en doordat het laagwater is kunnen de “nieuwsgierigen” nog dichterbij komen om een foto te maken van de beestjes. Er is ook jeugdige belangstelling voor de Quest maar hij gaat toch maar met papa en mama bij de zeehondjes kijken. Ik ga maar weer richting huis via wat omwegen en zie dat er nog steeds met tussenpozen de eerste zandsuppletie wordt neer gespoten vlak voor Petten. Na St.Maartensbrug waar ik het aparte bouwwerk boven de sloot nog steeds niet als een monument kan waarderen, geen geld in het water meer er boven. Even verder zie ik nog een groot perceel bloeiende bloemen en nog weer iets verder stop ik om een “speciale” foto te maken van de teller. Het is zo ver, 70.000 km en nog steeds dezelfde tandwielen en ketting, thuis zal ik wel even kijken hoe alles er uit ziet ook van binnen. Bij het land dat wordt klaar gemaakt om bollen te planten zijn de zeemeeuwen volop aanwezig om wat extra voedsel op te pikken. Thuis gekomen de fiets open maken en zien dat het er goed uit ziet van binnen, vandaag was het 77 km als begin van een goeie week zullen we maar zeggen.